woensdag 29 augustus 2007

Koranuitleg die alle illusies vernietigt, deel 6

The Incredible Qur’an, door Louis Palme

Moslims zeggen altijd dat wij onwetend zijn en niets begrijpen van hun prachtige koran. Maar wat staat er eigenlijk in het boek dat Wilders wil verbieden? Een serie.

Soera 6: Vee

De koran begon met een hoofdstuk dat De Koe heet, en vijf hoofdstukken later krijgen we het vee. Deze soera is geschreven aan het einde van Mohammeds betrekkelijk improductieve, dertien jaar durende zendingsperiode in Mekka, waar hij slechts 150 bekeerlingen wist te verzamelen. Mohammed valt hierin de Arabische veelgodendienaars aan, die bepaalde dieren, zoals vee, associeerden met hun goden. Deze oude Arabische kwestie is voor christenen en andere moderne lezers minder troebel dan andere soera’s.

Toch zijn er ook met het zesde koranhoofdstuk een paar problemen:

  • God schiep de mens uit klei (soera 6:2)

  • Joodse voedseltaboes (zoals varkensvlees) waren een straf voor hun wandaden (soera 6:146)

  • Gij zult niet doden – behalve voor een rechtvaardige zaak. (soera 6:151)


Eerdere delen van deze serie staan hier, hier, hier, hier en hier.

maandag 27 augustus 2007

Een beetje corrupt is in de Bijlmer niet erg

Update 31 augustus: op de PvdA-site stond een bericht dat alweer is verwijderd (sic). Voorzitter Ruud Koole heeft maandag op radio 1 gezegd dat de drie PvdA-deelraadsleden in Amsterdam-Zuidoost die zijn geschorst wegens belangenverstrengeling van hem hun werk weer mogen hervatten.

- - - - - - - - - -

Update 31 augustus: Binnenlands Bestuur van deze week over de 'openlijke ruzie' tussen de Amsterdamse Rekenkamer en bureau Bing.
‘Bing is op de stoel van de politiek [lees: de PvdA] gaan zitten’, zegt Rekenkamerdirecteur Eiff.
En de jij-bak van Bing-directeur Kolthoff: de Rekenkamer maakte ‘elementaire fouten’ in haar eerdere onderzoek naar belangenverstrengeling in Amsterdam-Zuidoost.

- - - - - - - - - -

Update 29 augustus: de Volkskrant citeert PvdA-fractievoorzitter Lourens Burgers: ‘Voor de politiek was het erg dat het beeld is ontstaan dat politici graaiers zijn. Het zijn allebei goede rapporten, maar BING heeft meer doorgevraagd. Dat geeft meer nuance.’
Lees: Bing heeft nieuwe verklaringen van de geschorste deelraadsleden opgenomen en hun gedrag vergoeilijkt. Rekenkamervoorzitter Eiff noemt het dan ook terecht een 'politiek rapport'.

Elsevier besteedt er ook aandacht aan. Hier zegt Burgers dat de Rekenkamer 'had moeten doorvragen'. Je moet maar durven om de beroepsrekenaars een onvoldoende te geven.

- - - - - - - - - - - -

De drie wegens belangenverstrengeling en zelfverrijking uit de deelraad Zuidoost gezette PvdA-politici zijn vrijgepleit door Bureau Integriteit (BING) van de Vereniging Nederlandse Gemeenten.

Ach, ze hadden misschien niet moeten meestemmen over de subsidie aan hun eigen etnische welzijnsclubjes, maar zelfverrijking kun je het toch echt niet noemen als het maar om een paar duizend euri gaat.
Dank je wel, PvdA, voor het betalen van deze 'contra-expertise' tegen het rapport van de Amsterdamse Rekenkamer, dat een klein deel van de subsidiebeerput onder de loep nam.

Want hoe gaat dat in de in de bananenrepubliek aldaar, waar de PvdA de absolute meerderheid heeft in de deelraad en ook de baas is in de top van de ambtenarij, het openbaar onderwijs, het welzijn en het (sociale) wonen? Een voorbeeld uit het Rekenkamerrapport: een instelling (de stichting Verzeker je Toekomst, van de PvdA-afdelingsvoorzitter Niek Bolte) dreigde geen subsidie meer te krijgen wegens geen accountantsverklaring: De commissie Bezwaarschriften komt tot het
advies de subsidie alsnog vast te stellen, omdat de instelling niet kan worden gevraagd gegevens te verstrekken, die zij zelf niet heeft.


Volmaakt absurdistisch, net als de subsidie van 80.000 per jaar die het Surinaamse hosselcafé de Bolletrie krijgt. Het stadsdeel betaalt hun huur (de prijzen van drankjes zijn commercieel en er wordt ook entree geheven), maar doet dat rechtstreeks aan de exploitant van het voor de zwarte onderklasse bestemde, en uiteraard ook weer geheel gesubsidieerde CEC-gebouw (Cultureel Educatief Centrum), waar onder meer ook het volstrekt nuttoze Vrouwen Empowerment Centrum (ruim 2 ton per jaar voor Surinaams hoofddoekjes vouwen op weg naar de arbeidsmarkt) en Faya Lobi (1 ton per jaar voor gesubsidieerd rondhangen door Surinaamse mannen) zijn gevestigd.

De Rekenkamer stelde naar aanleiding van de Bolletrie inlevend vast: 'Hierdoor ontstaat voor de gesubsidieerde instelling een zeer gecompliceerde situatie, waarbij ze een subsidie niet ontvangen, maar zich daar wel over moeten verantwoorden.'

De geschorste en nu volgens Bing gerehabiliteerde Egbert Doest ging, zo meldde de Rekenkamer, in de fout omdat hij tegen een motie stemde om de subsidie voor de stichting Bolletrie te staken, een organisatie waarvoor hij als administrateur werkzaam was.
Geschorst deelraadslid no. 2 André Bhola diende in 2004 een motie in voor extra geld voor de gemeenschappelijke ruimte van een woongroep waarvan hij zelf deel uitmaakte.
En de derde geschorste politicus, Mala Eckhardt-Angna, volgde gratis een cursus waarvoor zij als raadslid een subsidie mogelijk had gemaakt.

In Het Parool zegt Rekenkamerdirecteur Victor Eiff: 'De onderzoekers komen in grote lijnen tot dezelfde conclusies als wij, maar vinden het allemaal minder erg. Als verzachtende omstandigheden worden argumenten aangevoerd die twijfelachtig zijn, zoals de geringe omvang van het persoonlijk voordeel of het feit dat anderen ervan op de hoogte waren.'

Eiff vindt het merkwaardig dat het verweer van de betrokken deelraadsleden in de contra-expertise in sommige gevallen haaks staat op de reactie die de Rekenkamer van hen kreeg.

Hoe nu verder? Volgens Het Parool wil de PvdA in Zuidoost dat het landelijk bestuur een commissie instelt die moet besluiten wat er verder met de raadsleden moet gebeuren.

Rekenkamerrapport, rapport van gemeentelijk Bureau Integriteit, contra-expertise van Bing: en nu wéér een commissie. En als die er niet uitkomt?

Ik heb er een hard hoofd in. Bureau Integriteit legde al verzachtende, multiculturele normen aan (conclusie: het 'risicoprofiel' van Zuidoost wijkt niet af van wat elders in Nederland gebruikelijk is en verder is het juist goed voor de maatschappelijke inbedding dat allochtoonse deelraadsleden ook actief zijn in gesubsidieerde welzijnsclubs). De PvdA is in de grote steden sterk afhankelijk van allochtoonse stemmen voor het voortzetten van haar machtsbasis.

Overal is wat, en Syp Wynia van Elsevier merkte op 4 juli al op dat autochtone politici belangenverstrengeling iets slimmer toedekken. Maar het blijft bizar dat PvdA-fractievoorzitter Lourens Burgers op de roerige deelraadsavond in Zuidoost waar de drie sjoemelaars werden geschorst (nadat PvdA-'wethouder' Harry Verzijl voor iedereen zichtbaar het mafiagebaar maakte met de vinger langs de keel, toen coalitiepartner VVD het niet pikte dat alle sjoemelaars mochten blijven zitten) het rapport van de Amsterdamse Rekenkamer in twijfel trok.

Dat rapport was 'niet wetenschappelijk', aldus Burgers, die in het dagelijks leven zelf als onderzoeker bij de VNG werkt, en via zijn chef dus dichtbij dat bureau Bing zit. Want er was geen dubbelblinde onderzoeksopzet en dus moest het onderzoek herhaald worden om te kijken of het wel deugde.
Menig financieel specialist op de publieke tribune trok verbaasd zijn wenkbrauwen op: was narekenen, toetsen of men zich wel aan de subsidieverordening hield en nagaan of de ambtenaren wel voldoende controleerden nu opeens hetzelfde als fundamenteel onderzoek naar stamcellen?

Zo slaagde Burgers in zijn opzetje om die contra-expertise erdoor te krijgen. En in een deelraad waar de PvdA tweederde meerderheid heeft, coalitiepartner VVD een schoothondje is en de oppositie wegens voorspelbare getalsverhoudingen nog geen komma veranderd krijgt, kan de kwestie nog lang doorsudderen. Zeker nu Ruud Koole plaats moet maken voor een nieuwe voorzitter.

vrijdag 24 augustus 2007

Baarsjes mag je niet discrimineren

Update 27 augustus:
NRC Handelsblad veegt extreem-rechtse sites en 'anti-islamsites' op één hoop.

- - - - - - - - - - - -

Toppunt van integratie: het Meldpunt Moslim Discriminatie in Amsterdam heet vanaf 1 oktober Meldpunt Discriminatie De Baarsjes en is er voor iedereen.

De Telegraaf schreef vandaag dat de deelgemeente De Baarsjes twee jaar geleden bij de oprichting 'in overleg met twee moskeëen' (de Aya Sofia, of de Westermoskee zoals sommige mensen zeggen, en de Ghousia Mashid) voor de huidige naam koos. Die naam moest het klachtenloket ‘zo laagdrempelig mogelijk maken voor moslims’. Zij zouden anders – bij de gewone antidiscriminatiebureaus? – mogelijk niet over hun negatieve ervaringen willen vertellen, was de achterliggende pampergedachte. Vooral traditionele, oudere moslims hadden volgens de deelgemeente behoefte aan deze Apartheid ‘omdat de emoties soms hoog oplopen’.

'Het Meldpunt was toen ook al voor iedereen toegankelijk, maar richtte zich primair op moslims. De naam dekte de lading nooit echt goed’, aldus het stadsdeel nu. Sinds de oprichting van het meldpunt in oktober 2005 kreeg het stadsdeel er geregeld vragen over van inwoners en lokale politici.

Elsevier schreef op 6 oktober 2005: Wie verantwoordelijk is voor de financiering van het meldpunt is niet duidelijk.
Het meldpunt kreeg wel wat subsidie. Motief: als de moslims een eigen klaagmuur hebben, zullen ze niet zo snel radicaliseren. Vreemd, want hoeveel van die oudere gastarbeiders staan in de kaartenbak van de Aivd? Niet één, durf ik te wedden.

De afgelopen twee jaar kreeg het meldpunt 67 klachten binnen. Van de meldingen kwam volgens De Telegraaf bijna de helft van moslims die ‘gediscrimineerd werden vanwege hun religie’ (eh… zich gediscrimineerd vóélden?), ruim de helft ging over iets anders. Daarentegen stelt deelgemeente De Baarsjes dat 81 procent van die 67 meldingen ging over discriminatie wegens ‘geloof of afkomst’.

Net als op de verrekijk en in de subsidiewereld is ook op het antidiscriminatiefront een oorlog om aandacht aan de gang. Eind 2004 richtte de AEL een eigen moslimdiscriminatiemeldpunt op omdat het Meldpunt Discriminatie Internet (MDI) ‘stelselmatig klachten van moslims expliciet negeert’.

Dit bleek te betekenen: het MDI bemoeit zich ook met antisemitisme gepleegd door moslims. En dat kan natuurlijk niet, want joden zijn volgens Allah apen en zwijnen en Allah weet alles het beste. Dus mag je niet van discriminatie spreken als een moslim een jood uitscheldt of bedreigt. (Terzijde: de opgepakte moslimjongere die Ehsan Jami voor ‘kankerjood’ uitschold en hem een trap verkocht, is alweer op vrije voeten.)

Behalve dat ding in De Baarsjes bestaat ook het Meldpunt Discriminatie Amsterdam nog. Dit meldpunt is samen met het COC én de stichting Islam & Burgerschap een campagne begonnen tegen homodiscriminatie.

‘Het is voor het eerst dat voormannen van een islamitische en een homo-organisatie samen ten strijde trekken tegen discriminatie’, juicht het COC op zijn website. En ja hoor, daar komt de politiek-correcte aap uit de mouw: ‘In een samenleving waar homo’s worden gepest [sic]’, zegt COC-voorzitter Frank van Dalen, ‘komen ook allochtonen in de verdrukking.’

Tuurlijk, het is allemaal de schuld van de blanke heteroseksuele kostwinner.

Dit jaar ontving genoemd meldpunt al 60 klachten over homodiscriminatie. Bij de meeste waren ‘allochtonen’ betrokken (lees: Marokkanen en Surinaamse negers). Maar die 60 zijn het topje van de ijsberg omdat veel homo’s uit angst voor wraak geen aangifte te doen.
Van de klachten die in 2005 in behandeling werden genomen, ging een kwart over discriminatie wegens ras, afkomst (hier liften de Marokkaanse moslims graag op mee) en huidskleur. Bijna het dubbele aantal ging over leeftijdsdiscriminatie (daar lees je zelden iets over!). Slechts 7 procent had te maken met discriminatie wegens godsdienst of levensovertuiging (ik vermoed hier een flink dark number van uitgetreden moslims die bang zijn om zich te melden). En 6 procent betrof homodiscriminatie.

Mohamed Sini van Islam & Burgerschap zei op het openingsfeestje voor de campagne: ‘Gelet op het karakter van de klachten is het belangrijk dat homo’s en moslims de handen ineenslaan. Ik hoop dat deze gelegenheid wordt gebruikt om elkaars ogen te openen, elkaars handen te pakken, zodat we in harmonie kunnen samenleven.’

Briljant idee, dat brede navolging verdient. Laat kinderen ook samen optrekken met pedofielen, avondwinkeliers met berovers en moordenaars enzovoorts. Kansen te over voor een harmonieuze samenleving.

Vrijheid en de droom van wereldvrede

door Paardestaart

‘Iemands vrijheid houdt op waar die van anderen begint.’
Is dat een goeie, spaarzame definitie?
Want dan zijn we in onze democratie dat sober ideaal al ruim voorbij, lijkt me. We hebben onze vrijheid ingewisseld voor het soort gezapigheid dat je in je handen gestopt krijgt als surrogaat: het democratisch gekozen alternatief. Meestal een compromis van alternatieven waar je sowieso niet om gevraagd had; het resultaat van een partijtje handjeklap tussen bovenbazen.

Is dat echt onvermijdelijk, en inherent aan democratie?
Of lijkt dat maar zo omdat de staat een veel te groot deel van ons leven is gaan bepalen?
Stel dat je niet meer zou leven als kind of minvermogende, maar als een vrij en volwassen individu, dat zijn leven en dood maximaal bepaalt – zouden we dan over minder of juist meer vrijheid beschikken?

Zijn de grenzen die soevereine mensen vrijwillig in acht moeten nemen omdat ze de vrijheid van anderen respecteren, op straffe van het verlies van hun eigen bewegingsruimte, niet logischer, minder arbitrair en beter te verdragen?
Ze vergen wel een veel beschaafder soort mens, lijkt me – niet het soort dat door middel van verkeerd begrepen assertiviteit het recht van de sterkste uitoefent, omdat niet zijn begrip en zijn zelfdiscipline grenzen stellen aan zijn gedrag, maar vooral de weerbaarheid van beminden en buren.

De betutteling die wij ons laten welgevallen in ruil voor 'zekerheid' en flierefluiterij doet onvermijdelijk afbreuk aan het sociaal contract, en verleidt de 'boven-ons-gestelden' tot alsmaar meer bedilzucht en machtswil.

Het is geen toeval dat het establishment het volk, maar ook zichzelf in slaap heeft gesust, en getuige het gedrang aan onze nationale en onze persoonlijke grenzen is dat de Tokkies dezer wereld niet ontgaan.

Dit is natúúrlijk in het hele Westen zo. Het verschijnsel is veel groter dan ons land, want het berust op een alom aangehangen maar twijfelachtige premisse: de schijnbaar redelijke formulering van een droom van orde en vrede – in een schots en scheve wereld nota bene – waarop niettemin het hele politieke denken in het Westen is gebaseerd.

Ons weldoorvoede wereldkwartjepartje beraadt zich in alle ernst over dierenrechten, het homohuwelijk, wereldvrede en het basisloon, terwijl de andere driekwart de messen slijpt en likkebaardend probeert onze lipbewegingen te ontcijferen om te besluiten of de tijd al rijp is voor de kill.

Volgens onder meer David Yerushalmi van Sane (Society of Americans for National Existence) is ons denken over vrijheid en zelfbeschikkingsrecht een logische voortzetting van een ideaal dat veel ouder is dan liberalisme of conservatisme: de ‘wereldstaat’ - van allemaal één zijn, met één regering en zo, en dan dus zomaar vanzelf vrede voor altijd. Volgens Sane is dat een verkeerd uitgangspunt.
Men pleit daar heel astrant voor de herwaardering van de nationale staat omdat een nauwkeurige definiëring van 'je naaste' volgens Sane voorlopig een veel reëler uitgangspunt biedt dan vage dromen over de leeuw naast het lam, en de broederschap van álle mensen.

De politieke vertaling van de droom van het vredig samengaan van volken en staten dateert uit de veelgeroemde en onbetwiste Verlichting die – volgens Yerushalmi ten onrechte – veronderstelt dat de ‘wereldstaat', de ontmanteling van onze essentiële verschillen, waaronder bijvoorbeeld de scheiding van kerk en staat, en de slechting van grenzen, het panacee voor alles is.

Hij wijst daarbij op de instelling van internationale instanties en de verdere trend naar federalisering zoals die onder meer dreigt te resulteren in de superstaat EU. Met als gevolg dat dat de nationale staat, volgens hem de neerslag van een organisch gegroeide verwantschap van mensen die uiterlijk, innerlijk en cultureel sterk op elkaar lijken, het onderspit dreigt te delven, hetgeen niet in meer vrede zal resulteren, maar juist in meer onenigheid.

De opgelegde statelijke eenheid is niet meer dan dat: opgelegd, en hij wijst op de Sowjet-Unie die prat ging op 'de sowjetmens' terwijl er op de ineengestorte ruïnes naderhand gewoon Russen, Oekraïnen, Azeri, Oezbeken en Tsjetjenen bleken te wonen, die driftig doorgingen waar ze een eeuw geleden gebleven waren.

Om het ideaal van 'de wereldstaat' verwezenlijken, gaan wij roekeloos voorbij aan taaie menselijke trekjes, en nemen een levensgevaarlijk voorschot op het koninkrijk g*ds.

donderdag 23 augustus 2007

Geen hoofddoek? Dan geen kerstboom

Moslims in de Belgische vakbond: heel goed, participeren moet!

De drogreden van de jij-bak is immens populair onder moslims. Bij gebrek aan echte inhoud nemen ze elke keer weer hun toevlucht tot het 'wat je zegt dan ben je zellef' van het schoolplein. De Antwerpse loketambtenares Badia Miri, tevens islamitisch vakbondsvertegenwoordigster, is boos vanwege de nieuwe kleedvoorschriften van het stadsbestuur. Ze mag geen hoofddoek meer dragen op het werk omdat 'de neutraliteit' van de publieke dienstverlening dan in het gedrang komt.

Kruisjes mogen ook niet meer, maar als een jengelend kind nam Miri daar geen genoegen mee. 'Alleen tegen moslims wordt opgetreden', mekkerde het beroepsslachtoffer. Drie mohammedaanse collega's laten nu vrijwillig de islamitische schaamlap thuis, vier anderen kregen een andere functie aangeboden, maar verzetten zich nog steeds tegen de dress code. En dus bedacht Miri: 'Als het stadsbestuur echt neutraal is, dan mogen er ook geen kerstbomen of paaseieren meer komen.'

Miri slaat islamitisch groen uit van nijd omdat de openbare cultuur in België christelijke (heidense!) trekjes heeft en zich toch neutraal durft te noemen. Dat kan echt niet! Commentaar van Geert Wilders: 'Het zijn zeker vriendinnen van minister Vogelaar?' De minister noemde vorige week een hoofddoekverbod op scholen 'overbodig'.

Wat me op het interview met de autochtone schooldirecteur van basisschool As Siddieq brengt. Vorige week, toen de scholen weer begonnen, had de lokale Amsterdamse omroep AT5 een item over deze school, die voor de juffen hoofddoeken verplicht stelt (de autochtone directeur: 'Dat zullen we ook handhaven.'). Doordat een slechte islamitische school dicht moest, kreeg de As Siddieq-school opeens dubbel zoveel nieuwe leerlingen als anders.
Directeur Chris van der Neut, op de vraag of de school dat wel aan kon: 'Alles is in orde, we hebben een handelingsplan en een zorgplan.'
Nederlands onderwijs anno 2007: het gaat niet meer om leren lezen, schrijven en rekenen, maar om verplichte hoofddoeken, groepsbegeleiding en hulpverlening.

Koranuitleg die alle illusies vernietigt, deel 5

The Incredible Qur’an, door Louis Palme

Moslims zeggen altijd dat wij onwetend zijn en niets begrijpen van hun prachtige koran. Maar wat staat er eigenlijk in het boek dat Wilders wil verbieden? Een serie.

Soera 5: De Tafel

Nóg een hoofdstuk met duidelijke toespelingen op de bijbel. De tafel verwijst naar het joodse paasfeest of het laatste avondmaal van de christenen, maar het verhaal in de koran is verstoken van zowel zijn joodse als christelijke betekenis.

’Jezus, zoon van Maria’, zeiden de discipelen, ‘kan jullie Heer vanuit de hemel een tafel naar ons neerzenden bedekt met voedsel?’

Hij antwoordde: ‘Vrees God, als jullie ware gelovigen zijn.’

‘We willen ervan eten’, zeiden ze, ‘zodat we onze harten kunnen geruststellen en weten dat het waar is wat u tegen ons hebt gezegd, en dat we ervan kunnen getuigen.’

‘O Heer’, zei Jezus, de zoon van Maria, ‘zend ons een tafel neer uit de hemel bedekt met voedsel, en dat diet een feest voor ons moge markeren en voor hen die na ons komen, een teken van U. Geef ons ons levensonderhoud; U bent de beste verzorger.’

God antwoordde: ‘Ik zend er een aan jullie. Maar wie van jullie daarna niet gelooft, zal gestraft worden als geen enkel mens ooit zal worden gestraft.’

Dan zal God zeggen: ‘Jezus, zoon van Maria, heb je ooit tegen de mensheid gezegd: “Vereer mij en mijn moeder als goden naast God”?’

“Glorie aan U”, zal hij antwoorden, “hoe had ik ooit iets kunnen zeggen waar ik geen recht op heb?” Als ik dat had gedaan, dan had U het zeker geweten. U weet wat er in mij omgaat, maar ik weet niet wat er in U omgaat. U alleen weet wat verboden is. Ik heb hen alleen verteld wat U me hebt aangeboden. Ik zei: ‘Dien God, mijn Heer en jullie Heer.’ Ik waakte over hen terwijl ik in hun midden leefde, en sinds U me tot U hebt genomen, heeft U over hen gewaakt.’
(soera 5:112-117)

In deze fictieve vertelling heeft de koran de klok horen luiden zonder te weten waar de klepel hangt. Alles wat hier staat, is weerzinwekkend voor de inwoners van het christendom: alsof het joodse paasfeest over eten ging en niet over redding, alsof Maria deel uitmaakt van de Drieëenheid, Jezus niet voor God kon spreken en God Jezus voor zichzelf terugnam. (Eén koranversie zegt: ‘Door U ben ik gestorven.’)
Wie wil weten wat de christenen echt geloven, kan terecht bij de bron uit de eerste hand over de ‘tafel’, het evangelie van Lucas, hoofdstuk 22. Nadere toelichting is te vinden in Romeinen 3:21-31 en Hebreëen 10.

Overige problemen met de vijfde soera:

  • Voor wat betreft de man of vrouw die schuldig is aan diefstal, hak hun handen af en straf hen voor hun misdaden. Dat is de straf die God beveelt. (soera 5:38)

  • Gelovigen, neemt noch joden noch christenen tot uw vrienden. (soera 5:51)

  • God ver vloekte de joden en veranderde hen in ‘apen en zwijnen’. (soera 5:60)

  • God gelastte de apostelen van Christus om in Hem en Zijn Gezant (Mohammed) te geloven, en zei: ‘Wij geloven. Getuig dat wij ons [aan God] hebben overgegeven’ (de islam volgen). (soera 5:111)


Eerdere delen van deze serie staan hier, hier, hier en hier.

dinsdag 21 augustus 2007

Van stiltezaal tot gebedsruimte voor moslims?

Update 29 augustus: toch weer geïntegreerd
De werkzaamheden zijn klaar, de blauwe pijl wijst nu naar de opgeknapte stilteruimte en op het bord staat: Stilteruimte, kapel, gebedsruimte (met eronder Arabische letters).

Update 23 augustus: blauwe pijl!
Op het bord Gebedsruimte Moslims staat nu een blauwe pijl die naar links wijst. Er komt dus een aparte moslimruimte bij. De huidige stilteruimte blijft zoals die is, maar wordt opgeknapt.

- - - - - - - - -

Het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam had een fraaie, sobere stilteruimte waar patiënten en familie zich konden terugtrekken om te mediteren over leven en dood.
Onlangs ging de ruimte dicht wegens 'onderhoudswerkzaamheden'. Elders kwam een vervangend stiltezaaltje. De werkzaamheden zijn nog in volle gang, maar er hangt al een nieuw bord: Gebedsruimte Moslims, tevens in Arabische letters.

Het mooie aan dat zaaltje was dat in een intieme hoek bijbels lagen, een torah, er hingen iconen en andere symbolen van de Oosters-orthodoxe kerken. En er lag de koran. Het was een vredelievende, smaakvolle ruimte waar de oecumenische gedachte werd gevierd, maar waar ook niet-gelovigen zich prettig konden voelen.
Nu is dat idee opgeofferd aan de Apartheidseisen van de mohammedanen.

De omverwerping van het onderwijs, les 2

Alain Caruba

De Nederlandse overheid heeft het onderwijs om zeep geholpen. Ook in de VS worden kinderen dommer – en volgzamer – gemaakt op school. Lees en huiver van herkenning.

Hoe kon het gebeuren dat het Amerikaanse onderwijs van een systeem dat kennis overbracht veranderde in een systeem dat gedragsveranderingstechnieken gebruikt om de houding en opvattingen van kinderen, leraren en ouders te beïnvloeden?

Om dit voor elkaar te krijgen, hebben de coupplegers vanaf de jaren ’60 bedrog gepleegd. In 2001 stond er een hoofdredactioneel commentaar in een krant in New Jersey, ‘Laat het bestuur spreken’, waarin werd opgemerkt dat de leden van een plaatselijk schoolbestuur een spreekverbod opgelegd hadden gekregen om in de pers ‘verwarring’ te voorkomen over de doelstellingen van het schoolbeleid. ‘Maar dit gaat niet over verwarring’, aldus het commentaar, ‘het gaat over beheersing.’ En dit is ‘een belediging van het publiek en het idee van open overheidsbestuur.’

Er is niets ‘opens’ aan de poging het Amerikaanse onderwijs de nek om te draaien. Het valt alleen niet op omdat het zich voltrekt in vermeend lokale schoolbesturen of de plaatselijke dienst onderwijs. Het vehikel voor deze verandering is altijd een overheidsorgaan, maar de toezichthoudende speler is het federale departement van onderwijs.
Hun doel is al decennia lang om schamel opgeleide kleine wereldburgers voort te brengen, klaar om zich niet te hechten aan de vrijheden die de oudste grondwet garandeert. Dit systeem is een kopie van wat de Sowjetunie en maoïstisch China hadden en het creëert een inschikkelijke en zelfvoldane bevolking.

Daartoe moesten ze de studenten die door het systeem gingen dommer maken. Op 17 februari 2001 schreef de Los Angeles Times dat de voorzitter van het college van bestuur van de universiteit van Californië ‘de toelatingstest SAT wil afschaffen voor alle acht afdelingen voor eerste-fasestudenten. Wat een fantastische manier om de normen voor academische prestaties verder uit te hollen!

Een maand eerder berichtte de Times dat de universiteit van Californië ruim 2000 studenten op de keien gooide, 6 procent van de eerstejaars van het vorig studiejaar, omdat ze onvoldoende basisvaardigheden wiskunde en Engels hadden. Dit zijn vaardigheden die ze al in hun eerste twaalf jaar op Californische scholen hadden moeten aanleren! Het betekent dat hun diploma’s waardeloze vodjes papier zijn.

Dit patroon herhaalt zichzelf van staat tot staat, omdat het hele onderwijssysteem tekort schiet. Dat de president veel nadruk legt op toetsen, bewijst dat hij er niets van begrijpt.
Het januari/februarinummer van The American Enterprise (2001) was gewijd aan het gegeven dat sommige scholen succes hebben, terwijl andere falen. Karl Zinsmeister schrijft dat het ‘uiterst interessant is hoe de succesvolle scholen die wij portretteerden allerlei kenmerken gemeenschappelijk hadden. In bijna alle scholen zien we een opmerkelijke basisformule: strikte discipline, een strenge en niet-toegeeflijke morele component, met inbegrip van respect voor religie, een nadruk op het onderwijzen van intellectuele basiskennis, een voorkeur voor boeken en lesprogramma’s die de tand des tijd hebben doorstaan, duidelijke kleding- en gedragsvoorschriften, en inspanningen om de leerlingen beleefdheid, respect en hoffelijkheid bij te brengen.’
Vergelijk dat eens met de scholen in uw omgeving waar de leerlingen zich aanstootgevend kleden, grof gebekt zijn en de grootste klacht is dat ze teveel huiswerk hebben.

President Bush heeft zich laten omkopen door de missie van het gevestigde onderwijsorde om de leerlingen systematisch dommer te maken. Hij is niet de eerste president die hieraan ten prooi valt. Om de feiten te kennen, leze men The Deliberate Dumbing Down of America van Charlotte Thomson Iserbyt.

De president heeft vijf miljard dollar uitgetrokken voor een programma dat kinderen moet leren lezen. Help! Kan iemand me alsjeblieft uitleggen hoe nog meer geld iets kan veranderen aan het feit dat Amerikaanse scholen met al hun miljarden belastinggeld dat niet reeds kunnen onderwijzen?

Je hoeft alleen naar het onderwijs in Texas te kijken om te zien waarom de roep om een nationale toets bedrog is. In het novembernummer 2000 van het blad Reason veegde Jerry Jesness de vloer aan met de hype over de toetsscores van Texaanse leerlingen. Ondanks tal van verbetermaatregelen bleken de Texaanse jongeren op de 39ste plaats te eindigen bij de SAT-test.

In 1984 nam de staat een wet aan die minimale eisen stelde aan toelating op universiteiten. Met als gevolg dat sindsdien overal in Texas een aanzienlijke hoeveelheid tijd wordt besteed aan hoe je een voldoende kunt halen op die test. Studenten leren strategieën om te slagen. Bijvoorbeeld, het opdoen van rekenvaardigheden wordt opgeofferd aan methoden als stokjes tekenen en tellen! Dat maakt deze toets in wezen betekenisloos.

Dit is allemaal al voorspeld in de jaren ’70, toen de ‘educraten’ voortgang boekten met de ondermijning van het onderwijs in basiskennis. In 1976 zei Catherine Barrett, destijds voorzitter van de nationale onderwijsbond, in een toespraak: ‘Ten eerste willen we alle mensen helpen begrijpen dat school een concept is en geen plek. We zullen ‘scholing’ niet verwarren met onderwijs. De school moet een gemeenschap zijn, de gemeenschap een school.’
Deze newspeak was een voorloper van het ‘je hebt een dorp nodig om een kind op te voeden’ van Hillary Clinton. Het is een communistische visie waarin de hele maatschappij nodig is om de opvattingen van studenten te vormen. Individualisme is slecht. Je conformeren aan de groep is goed.

Barrett zei verder: ‘We moeten erkennen dat de zogeheten ‘basisvaardigheden’ die momenteel bijna alle lestijd opsouperen in basisscholen, in een kwart van de schooldag zullen moeten worden onderwezen. De overblijvende uren moeten worden gewijd aan wat werkelijk essentieel is en de echte basis: tijd voor eigen onderzoek, voor studenten die hun eigen belangstelling willen volgen, tijd voor een dialoog tussen leerlingen en docenten. (…) In plaats van een informatieverschaffer zal de leraar een aangever van waarden zijn, een filosoof. Leerlingen zullen leren hoe je een liefdesbrief schrijft en laboratoriumaantekeningen.’

Misschien wilt u dit nogmaals lezen. Het hoofd van de onderwijsbond had het over het omvormen van de schooldag tot ongeveer alles behalve leren lezen, schrijven en rekenen. Leraren moesten ‘veranderaars’ worden.

De verandering die in de onderwijsprogramma’s van vandaag is doorgevoerd, is bedoeld om de gehele sociale structuur van onze maatschappij om te gooien, evenals de waarden die haar groot hebben gemaakt. Wedijver en succes in het je eigen maken van basiskennis en -vaardigheden en weten hoe je die kennis toepast, worden overboord gegooid. Daarvoor in de plaats komen andere ideeën over het gezin, vaderlandsliefde, godsdienst en seksualiteit.
Kijk om je heen en vraag jezelf af waarom we nu alle soorten ‘gezinnen’ accepteren. Waarom leven we in een culturele omgeving die is doordrenkt met seks zonder verantwoordelijkheid? Waarom stemmen miljoenen mensen niet? Waarom wordt het uiten van religieuze waarden voortdurend belachelijk gemaakt?

In een artikel uit 1972 schreef Chester Pierce (Harvard) een stuk getiteld ‘Planetarische burgers worden: een zoektocht naar betekenis’; het verscheen in het novembernummer van Childhood Education. Hij maakte zich zorgen over het feit dat kinderen van een jaar of vijf al politieke opvattingen hebben als ‘een hardnekkige trouw aan dit land en zijn leider.’ Wat hij wilde, was een kind dat naar de kleuterschool ging ‘met eenzelfde loyaliteit aan de aarde als aan zijn vaderland.’
Dit is een recept voor het degraderen van vaderlandsliefde en trouw aan waar dit land voor staat, ten gunste van het creë:ren van burgers van een ‘transnationale regering’ onder leiding van de Verenigde Naties en de milieubeweging.

Dwars door de jaren ’70 heeft de Amerikaanse regering deze stroming gesubsidieerd. Lokale onderwijssystemen werden overgenomen door programma’s die waren ontworpen om lokale autonomie te vernietigen. Ik wil niet dat het onderwijsbeleid van president Bush slaagt omdat het de voortgaande omverwerping van onze scholen door het ministerie van onderwijs weerspiegelt.
Dit proces begon in de jaren ’60, ging door in de jaren ’70 en ook daarna is het in volle vaart doorgegaan.

Het eerste deel van deze serie staat hier.

Geen bijbels in Saoedi-Arabië

Update 31 augustus: Saudi Arabian Airlines heeft op zijn website de gewraakte regel (Items and articles belonging to religions other than Islam are also prohibited. These may include Bibles, crucifixes, statues, carvings, items with religious symbols such as the Star of David, and others) geschrapt.
Nu staat er (in het Engels en het Arabisch):

Een aantal zaken mogen het Koninkrijk niet in om religieuze redenen en vanwege plaatselijke regelgeving. Hieronder vallen alcoholische dranken, varkensvlees en varkensvleesproducten, verboden geneesmiddelen en narcotica, vuurwapens, explosieven, scherpe voorwerpen en pornografie.

Mogen bijbels, kruisbeeldjes en davidssterren nu wel het land in? Of houden ze voor de buitenwereld de schijn op om de luchtvaartomzet op peil te houden. Daniel Pipes denkt het laatste. Een dergelijke belangrijke beleidsverandering komt er nooit binnen een week door en er wordt nog steeds naar 'religieuze redenen' verwezen.
Kortom, Pipes' actie blijft nodig.

- - - - - - - - - - - - - -

Daniel Pipes meldt een interessante ontwikkeling over het nieuws dat de Saoedische staatsluchtvaartmaatschappij geen door toeristen meegebrachte bijbels, kruisbeeldjes, davidssterren of andere religieuze symbolen toelaat 'die behoren tot andere godsdiensten dan de islam'. In Saoedi-Arabië zijn kerken en synagogen verboden.

Michael Freund van de Jerusalem Post belde met het hoofdkantoor in New York, waar dit verbod werd bevestigd. Hoezeer het aartsintolerante Saoedische regime ook verknoopt is met de islam, het is niet de baas over deze godsdienst.

Volgens de journalist en bekeerling Stephen Schwartz van het Center for Islamic Pluralism worden ook sjiïtische en Ahmadiyya-boeken in beslag genomen op het vliegveld van Riyaadh, met als doel de wahabitische oppermacht in stand te houden.

Ook al kunnen wij vanwege de godsdienstvrijheid de Saoedi's geen koekje van eigen deeg geven door hun moskeeën en korans te verbieden (vanwege de veiligheid zou dat wel moeten), we kunnen wel iets anders terugdoen, zegt Pipes. De staatsluchtvaartmaatschappij Saudi Arabian Airlines is kwetsbaar omdat ze op achttien internationale luchthavens vliegt. En dus kunnen we zeggen: als jullie die bijbels, kruisbeeldjes en davidssterren in beslag nemen, komen jullie onze vliegvelden niet meer op.

Dat wordt nog lastig kiezen voor Riyaadh: ontkennen, de westerse vliegtuigen blokkeren of toch maar niet-wahabitische religieuze spullen toelaten?
Het eerste is een te grote belediging voor het koningshuis (stel je voor, onze vliegtuigen wel bij hun en die van hun niet bij ons). Het tweede brengt het land in een isolement.
Dan blijft alleen het laatste over.

Wie begint?
Wordt het een gezamenlijke actie van regeringen tegen de despoten van Riyaadh (en gaan we daarna ook eisen dat andersgelovigen in vrijheid hun godsdienst kunnen beleven) om de reclameslogan 'We aim to please you' van de Saoedi's van de borden te halen?

Of vormen christenen, joden, hindoes, boeddhisten en Ahmadiya's een delegatie plus pers die gewapend met verboden reli-symbolen in een Saoedisch vliegtuig stapt met de mededeling: 'Probeer het maar af te pakken'. Tegelijkertijd zouden internationale advocatenfirma's een mensenrechtenprocedure kunnen beginnen tegen het vliegende verlengstuk van het regime.

Daniel Pipes vindt dit een aardige gelegenheid voor links en rechts, en gelovig en ongelovig, om samen op te trekken tegen de radicale islam.
Wie neemt de handschoen op?

maandag 20 augustus 2007

Koranuitleg die alle illusies vernietigt, deel 4

The Incredible Qur’an, door Louis Palme

Moslims zeggen altijd dat wij onwetend zijn en niets begrijpen van hun prachtige koran. Maar wat staat er eigenlijk in het boek dat Wilders wil verbieden? Een serie.

Soera 4: Vrouwen (an-nisaa)

Dit is ongetwijfeld de soera die het negatiefst over vrouwen spreekt. Elke vrouw die wil weten hoe het is om als mohammedaanse te leven, moet dit hoofdstuk lezen. Het begint met het probleem van mannen die weesmeisjes misbruiken. De oplossing: trouw met een, twee of drie vrouwen om de verleiding te weerstaan (soera 4:3). Is dit het woord van God?

Het grootste probleem met dit hoofdstuk is dat de kruisiging van Jezus glashard wordt ontkend.

Zij [de joden] hebben hem niet gedood, noch gekruisigd, maar ze meenden dat dat zo was. Degenen die het oneens waren over hem koesterden twijfels over hem; ze wisten niets over hem behalve pure speculaties; het is zeker dat ze hem niet hebben afgeslacht. God heeft hem tot zich omhoog gebracht. (soera 4:157-158)

Een ander groot probleem heeft te maken met de bewering dat Jezus niet Gods zoon was en dat Maria deel uitmaakte van de christelijke ‘Drieëenheid’.

De Messias, Jezus, de zoon van Maria, was niets anders dan Gods gezant en Zijn Woord dat hij richtte tot Maria: een geest afkomstig van Hem. Dus geloof in God en zijn gezanten en zegt niet: ‘Drie.’ Zie daarvan af, en het is beter voor jullie. Immers, God is één God. Goed verhoede dat Hij een zoon zou hebben! (soera 4:171-172; zie ook soera 5;115)

Wat het bevestigen van de evangeliën betreft: deze passages zijn in schril contrast het de algehele boodschap van het evangelie. Waarom zou de koran zulke stellige waarheidsaanspraken doen? Er was niets dat Mohammed als grote profeet onderscheidde, hij stamde niet af van een door God uitverkoren geslacht, hij verrichtte geen wonderen en hij kon zelfs geen zoon verwekken die na zijn dood zijn nieuwe godsdienst zou voortzetten. Om die reden moest Mohammed wel inkrimpen tot slechts een apostel, lager dat hijzelf, het ‘Zegel der Profeten’.

Overige verontrustende passages in het vierde hoofdstuk van de koran:

  • De volmacht om er tot vier echtgenotes op na te houden (soera 4:3).

  • Een man zal tweemaal zo veel erven als een vrouw. (soera 4:11)

  • Het is toegestaan om tijdelijke echtgenotes te hebben (soera 4:24).

  • De toestemming om vrouwen te slaan (soera 4:34)

  • De ongelovigen zijn jullie aartsvijanden. (soera 4:101)

  • Versaag niet in de achtervolging van jullie vijanden. (soera 4:104)


Zie ook de uitleg van Robert Spencer van JihadWatch over het begin van dit koranhoofdstuk.

Eerdere delen van deze serie staan hier, hier en hier.

zondag 19 augustus 2007

(Juridische) jihad in India

De godsdienst-van-de-vrede die is gekaapt door een piepkleine minderheid van extremisten staat er weer mooi op: de wederwaardigheden van Taslima Nasrin.

Nadat de Belgaalse schrijfster Taslima Nasrin op 9 augustus tijdens de presentatie van de vertaling van haar boek Shodh in Hyderabad was bekogeld met bloempotten, een lederen koffer en met een stoel bedreigd door – nota bene – een aantal volksvertegenwoordigers, sprak een Indiase imam afgelopen week alweer een fatwa over haar uit wegens belasteren van de islam en de profeet.

De imam loofde direct na het vrijdaggebed een ‘onbeperkt geldbedrag’ (hoeveel zou dat zijn?) uit aan degene die Nasrin zou doden. Dat moet gebeuren als de deelstaatregering zijn eis – deportatie – niet inwilligt. Onder de Indiase wet staat op het bevorderen van disharmonie en haat tussen religieuze groepen een maximale gevangenisstraf van drie jaar. Een politiewoordvoerder in Hyderabad zei dat ze is aangeklaagd wegens ‘kwetsen van de moslimgevoelens’. Dat valt ook onder deze wet (maar koranpassages als 'dood de ongelovigen waar je hen maar kunt vinden' of 'joden zijn apen en zwijnen' bevorderen juist de vrede).
Nasrin schrijft over de belabberde behandeling van hindoes in het overwegend islamitische Bangladesh en de vele verkrachtingen van vrouwen in moslimsamenlevingen.

Taslima Nasrin, opgevoed als moslim, nu atheïst en bekend van haar autobiografie Wild Wind, heeft vanaf 1993 al fatwa’s gekregen naar aanleiding van haar kranteartikelen en boeken. Haar boeken zijn in Bangladesh verboden, haar paspoort werd geconfisqueerd en ze is meermalen met de dood bedreigd door islamitische fundamentalisten die een premie op haar hoofd zetten.
In 1994 eisten islamisten dat ze moest worden opgehangen na een interview in The Statesmen waarin ze zei dat de koran ‘grondig herzien’ diende te worden. Ze moest voor de rechter komen wegens godslastering en ging de gevangenis in. Na twee maanden werd ze op borgsom vrijgelaten en verliet het land. Ze leefde meer dan tien jaar in ballingschap in Zweden. Ze kan nog steeds niet veilig terug naar Bangladesh en heeft onlangs het Indiase staatsburgerschap aangevraagd omdat op het subcontinent haar taak ligt en ze zich met die cultuur het meest verbonden voelt.

Nasrin ontving in 1994 de Sacharowprijs voor Vrijheid van Gedachten van het Europese parlement en ook andere internationale onderscheidingen. Haar boeken zijn in twintig talen vertaald, maar in Bangladesh nog steeds verboden. Drie jaar geleden beschuldigde een hoge Indiase geestelijke haar ervan een ‘joodse spionne’ (sic) te zijn. In datzelfde jaar arresteerde de politie een man die haar met de dood had bedreigd. Toen ze in 2005 een anti-oorlogsgedicht voordroeg aan Bengaalse immigranten in New York moest ze het podium verlaten omdat ze werd uitgejouwd.

Afgelopen maart werd Nasrin in India wederom met de dood bedreigd door een extremistische moslimorganisatie. Deze loofde een premie van 500.000 rupies (bijna 9000 euro) uit voor haar hoofd. De enige manier om hier onderuit te komen, was als ze haar excuses zou aanbieden, haar boeken zou verbranden en het land zou verlaten.

Een moslimpartijleider die meedeed aan de aanvallen op 9 augustus zei ter rechtvaardiging: ‘We maken ons niet druk om onze status als parlementariër. We zijn vóór alles moslim. En het is onze verantwoordelijkheid hen op de proef te stellen die iets tegen de islam inbrengen op wat voor manier dan ook.’
Nasrin had zich teruggetrokken in een hoek. Ze noemde de aanval ‘barbaars’, maar zwoer dat ze het hoofd niet zou buigen. Vele Indiase moslims vonden dat de aanval op Nasrin niets te maken had met aantasting van de vrijheid van meningsuiting. Integendeel, het was een aanval op het aantasten van de vrije meningsuiting door Nasrin!

Op de boekpresentatie hing een spandoek met een vergelijkbaar staaltje moslimlogica: ‘Als je Taslima en Rushdie herbergt, dan verdrijf je alle moslims uit dit land.’ Moslims nemen het hoog op als ze het gevoel hebben dat iemand hen belachelijk maakt. Ze schieten dan al snel in de slachtofferrol en dreigen soms zelfs met geweld. Deze rare gewoonte wint ook veld in Nederland, andere Europese landen met veel moslimimmigranten en de Verenigde Staten.

Het leidt ertoe dat de ontvangende landen zich in alle bochten wringen om de gevoelige moslimziel te ontzien, tot zelfcensuur en een oproep tot inbinden aan toe. Dat vertraagt de integratie. Mohammedaanse woordvoerders die aanstoot nemen aan uitspraken van ongelovigen, gaan niet met hen in debat – en grijpen dus niet de kans die iedereen heeft in een vrij, democratisch land op het aantonen van je eigen waarheid en het weerleggen van wat je opponent zegt.
In plaats daarvan, schreef Robert Spencer op JihadWatch, demonstreren dit soort moslims hun ‘algehele intellectuele bankroet’ en gaan ze dreigen. Met rechtszaken of erger.

Koranuitleg die alle illusies vernietigt, deel 3

The Incredible Qur’an, door Louis Palme

Moslims zeggen altijd dat wij onwetend zijn en niets begrijpen van hun prachtige koran. Maar wat staat er eigenlijk in het boek dat Wilders wil verbieden? Een serie.

Soera 3: Het Huis van Imraan

De titel van deze soera slaat alleen ergens op als je begrijpt dat Imraan een verbastering is van Amram, de vader van Aäron, Mozes en Miriam. Welnu, hier was Allah in de war. Hij dacht dat deze Miriam Maria was (zie Matthëus 26:59), de moeder van Jezus (beiden Mariam in het Arabisch). Hierbij de tekst uit de koran:

Herinner jullie de woorden van Imraans vrouw. ‘Heer’, zei ze, ‘Ik wijd bij gelofte aan U wat in mijn buik is. Aanvaard het van mij, U alleen hoort alles en weet alles.’

En toen ze was bevallen van het kind zei ze: ‘Heer, ik heb een dochter gebaard’ – God wist heel goed waarvan ze was bevallen: het mannelijke is niet als het vrouwelijke – en ik heb haar Maria genoemd. Bescherm haar en al haar nakomelingen van Satan, de vervloekte.’

Haar Heer aanvaarde het kind genadig. Hij liet het goed opgroeien en vertrouwde de zorg voor haar toe aan Zacharias.
(soera 3:35-40)

Een paar verzen later heeft Zacharias een zoon genaamd Johannes.
Iedereen met een rudimentaire bijbelkennis weet dat Mozes rond 1500 voor Christus leefde en dat Maria, Zacharias en Johannes de Doper in de eerste eeuw AD leefden. De alwetende Allah maakte in zijn relaas dus een sprong van 1500 jaar van Amran naar Maria, Johannes en de geboorte van de Messias. Deze ontzaglijke fout is een van de hoofdredenen dat het verspreiden van de bijbel onder moslims verboden is in de meeste islamitische landen.

Een van de beschuldigingen van de islam aan het adres van christenen en joden is dat ze hun heilige teksten hebben vervalst en verdraaid. Zie soera 2:211 en 5:13. Het is onwaarschijnlijk dat Mohammed ooit een exemplaar van de torah of de bijbel heeft aanschouwd, en de mensen die verhalen uit deze boeken voordroegen aan Mohammed hebben wellicht de oorspronkelijke tekst verkeerd weergegeven. Het lijdt echter geen twijfel dat talrijke torah- en bijbelmanuscripten dateren van de vierde eeuw (voordat de islam een godsdienst werd) en er zijn geen fundamentele verschillen tussen die vroege handschriften en dezelfde heilige boeken die tegenwoordig worden gedrukt.

Enkele voorbeelden van andere problematische passages uit soera 3:

  • De gelovigen moeten de ongelovigen niet als vriend verkiezen boven de gelovigen. (soera 3:28)

  • Bij de kruisiging wierpen ze loten om te zien wie Maria onder zijn hoede zou nemen (in het Nieuwe Testament verloten de Romeinse soldaten Jezus’ mantel). Vergelijk soera 3:44 met het evangelie van Johannes, 19:23-27.

  • God is de beste plannenmaker. (soera 3:54)

  • Joodse voedselrestricties waren een straf voor zondigen. (soera 3:93)

  • Jullie die geloven! Maak geen vrienden buiten jullie eigen kring. (soera 3:117)

  • Wij zullen de harten van hen die ongelovig zijn angst aanjagen. (3:151)


De eerste twee delen van deze serie staan hier en hier.

- - - - - - - - - - - -

Het koranblog van Robert Spencer is nu ook in het Duits vertaald: Das Koran-Blog.

De omverwerping van het onderwijs, les 1

Alan Caruba

De Nederlandse overheid heeft het onderwijs om zeep geholpen. Ook in de VS worden kinderen dommer gemaakt op school. Lees en huiver van herkenning.

Ik wil wedden dat u denkt dat de problemen met onze scholen van recente datum zijn. Fout. Ze zijn begonnen in de jaren ’60 [zie noot 1]. Degenen die de omverwerping van ons onderwijssysteem hebben geïmplementeerd, proberen ruim onder de radar van het publieke bewustzijn te vliegen, heimelijk en dubbelhartig als ze zijn. Hun aanpak heeft reeds de ontwikkeling van vele duizenden kinderen belemmerd.

In dit commentaar en de drie die nog zullen volgen, loods ik u door de geschiedenis van dit probleem heen met behulp van een bijzonder boek uit 2000, De opzettelijke debilisering van Amerika, geschreven door Charlotte Thomson Iserbyt [zie noot 2]. De feiten die ik met u wil delen, zijn te vinden in het vuistdikke onderzoekshandboek van deze voormalige hoge beleidsambtenaar van het Amerikaanse ministerie van Onderwijs die de hoofdader ontdekte, kopieerde en vluchtte. Zij is een van Amerika’s ondergewaardeerde helden.

Zoals Iserbyt aantoont, zou het Amerikaanse onderwijs zich vanaf de jaren ’60 ‘voortaan bezighouden met het belang van de groep in plaats van het belang van het individu. Het doel van het onderwijs verschoof naar de emotionele gezondheid van de leerling en niet zijn academische vorming. De jaren ’60, weet u nog? Seks, drugs & rock’n roll? Drop out, tune in, and turn on? Ongeveer alles wat verkeerd is aan het Amerika van vandaag is ontstaan in dit pathetische decennium met zijn jeugdige genotzucht.’

In 1965 werden er twee belangrijke federale initiatieven ontwikkeld met geld dat vrijkwam dankzij de Wet op het basis- en voortgezet onderwijs die dat jaar was aangenomen. Het ene was het ‘Gedragswetenschappelijke onderwijsprogramma voor leraren’ (1965-1969) en het andere was de publicatie van ‘Stappenzetters voor innovatie’, een 584 pagina’s tellende catalogus van gedragsveranderingsprogramma’s die van regeringswege op scholen moesten worden gebruikt.

Ik herhaal: een catalogus voor gedragsveranderingsprogramma’s! We hebben het niet over een programma om leerlingen iets bij te brengen. We hebben het over programma’s om kinderen in het onderwijssysteem te indoctrineren teneinde hen te laten geloven in waarden die in strijd zijn met de waarden waarop ons land is gebouwd.
In het kort was de bedoeling een generatie Amerikanen in het leven te roepen die de Verenigde Naties als hun nieuwe ‘natie’ zouden omhelzen; niet de Verenigde Staten, maar een mondiale natie met een wereldeenheidsregering. Het laatste wat deze samenzweerders wilden, was een natie van individuen die zelfstandig konden nadenken. Dit is waar we in terecht zijn gekomen met Bill Clinton, de klassieke jaren-’60-streber.

Iserbyt schrijft: ‘In 1960 werd in Parijs het Verdrag over Onderwijs, Wetenschap en Culturele Organisaties van de VN ondertekend. Dit verdrag legde de basis voor de beheersing van het Amerikaanse onderwijs – zowel openbaar als particulier – door VN-organen en -vertegenwoordigers.’
Trek nu een lijn tussen de puntjes. In 1960 werd het rapport ‘Sowjet-onderwijsprogramma’s: grondbeginselen, curricula, lerarenvoorbereiding’ gepubliceerd onder auspiciën van het Amerikaanse ministerie van Gezondheid, Onderwijs en Sociale Zaken. Het was de blauwdruk voor de hervorming van school-naar-werk die zou plaatshebben en het leunde op de ‘geconditioneerde-reflextheorie van Pavlov’. De psycholoog B.F. Skinner is het meesterbrein achter gedachtenbeheersing en conditionering en hij was de goeroe achter de rotzooi die vandaag de dag in de VS voor onderwijs doorgaat.

Het is zelfs nu nog nauwelijks voorstelbaar dat de VS de benadering van de Sowjetcommunisten overnam. In 1961 probeerde de Republikeinse afgevaardigde John M. Ashbrook het Congres te waarschuwen voor wat er gaande was. Hij citeerde uit een document van genoemd ministerie, ‘Een federale toekomstagenda’, en hij noemde het nieuwe onderwijsprogramma ‘een blauwdruk voor complete controle en sturing van onze scholen door Washington.’ Hij had gelijk.

Om die reden is de enige onderwijshervorming die dit land nodig heeft de totale eliminatie van het ministerie van Onderwijs. Dat zal niet gebeuren. Net als we nu pas ontdekken dat de communistenjagers van de jaren ’50 gelijk hadden met hun bewering dat het departement van Buitenlandse Zaken vergeven was van de communisten, zal niemand nu geloven dat het departement van onderwijs is gemodelleerd naar communistische theorieën.


Noot 1
Caruba's artikel uit 2001 maakt gebruik van het boek 'The Deliberate Dumbing Down' van Charlotte Thomson Iserbyt, dat hier gratis te downloaden valt. Iserbyt gaat veel verder terug. Het ‘papieren spoor’ van de omverwerping van het onderwijs begint in de 18de en 19de eeuw, toen de kiem al werd gezaaid. Begin 20ste eeuw keerde het tij.

Noot 2
Charlotte Thomson Iserbyt begon haar verzet tegen het Amerikaanse onderwijssysteem in 1973, toen haar zoon op een dag van school kwam met een paars vel papier met een ‘smiley’ erop, getiteld Alles Over Mij. ‘De vragen waren allemaal erg persoonlijk’, schrijft ze in haar boek 'The Deliberate Dumbing Down of America', ‘en wel zodanig dat mijn zoon zich gedwongen voelde om te liegen, want hij wilde geen intieme dingen over zijn ouders en broer vertellen.’
Het doel van de vragenlijst was achter de denkwereld en gevoelens van de leerling te komen. Gewapend met deze informatie ‘zou het gemakkelijker zijn voor de openbare school om zijn waarden en gedrag te veranderen – uiteraard zonder medeweten van het kind of toestemming van zijn ouders.’

Iserbyt werd onderwijsactiviste. Ze ging in het schoolbestuur, richtte een vereniging voor kritische ouders op en werd uiteindelijk adviseur op het departement van Onderwijs van de regering-Reagan. Daar kwam ze na een analyse van subsidieaanvragen van ‘veranderingsmanagers’ tot de conclusie dat wat er mis was in het Amerikaanse onderwijs het resultaat was van een georkestreerde poging van een ‘transnationale’ elite om het systeem naar hun hand te zetten. Toen ze een belangrijk document liet uitlekken aan de pers werd ze ontslagen.
Iserbyt schreef haar boek om het grote publiek te confronteren met de onprettige waarheid over hun overheid. Ze wil dat ouders toegang krijgen tot alle beleidsdocumenten die in haar ogen kinderen klaarstomen voor een soort socialistisch-fascistische wereld waarin ze zullen moeten leven als wij er niets tegen doen.

zaterdag 18 augustus 2007

J.A.A. van Doorn zuigt

Update 17 augustus, Leon de Winter in Elsevier:

De oude socioloog Van Doorn beweert dus dat wat Jami overkwam een gewoon knokpartijtje is dat werd uitgelokt door iemand met een grote bek, Jami. Dan hoort ie een klap op z’n kanis te krijgen, schrijft Van Doorn.
Mijn vriend Afshin wordt regelmatig door Van Doorn op een schunnige manier beledigd, en Van Doorn vindt ‘t kennelijk aanvaardbaar dat ik hem op zijn kanis sla wanneer ik hem tegenkom, binnen of buiten een café.
Wie kaatst moet de bal verwachten. (...)

Volgens Van Doorn zijn zij [de zielige immigranten] aan de heidenen overgeleverd. Hij is een doorzichtige leugenaar – de heidenen die de kinderen op ‘zwarte’ scholen bijna twee keer meer geld geven dan hun eigen kinderen, die met opvanggroepen klaar staan wanneer die zielige immigranten het niet redden, die miljarden geven voor verbetering van wijken, en dat allemaal betaald door de heidenen.

Types als Van Doorn hebben hen een schijnwereld voorgehouden en hen wijsgemaakt dat ze zielig zijn. Ze zijn niet zielig. Ze zijn uitverkoren. Want ze mogen leven in het meest vrije en rijkste en meest open land ter wereld.
Ze moeten Allah op hun blote knieën danken, vijf keer per dag, dat ze tussen de heidenen mogen leven in plaats van tussen de geiten in een middeleeuws gehucht in het Rifgebergte. Uit vrije wil hebben zij zich tussen de heidenen gevestigd – om de armoede en achterlijkheid van thuis te ontvluchten.


- - - - - - - - - - - - -


Wat kan die man zuigen, zeg. In Trouw van vandaag suggereert J.A.A. (Jacques) van Doorn dat Ehsan Jami helemaal niet in elkaar geslagen is. Hij beroept zich op een e-mail van een getuige die vier ‘donkere mannen’ zag weglopen en vlak daarna Jami telefonerend op straat zag staan; deze vertoonde geen bloedvlekken of blauwe plekken. Dan schrijft J.A.A.:

Het lijkt erop dat hij niet alleen zijn slachtofferschap, door grove beledigingen van de islam, heeft uitgelokt maar zelfs heeft verzonnen.
Zou dit juist zijn, dan heeft Jami een levensgroot probleem. Hij zou zijn geloofwaardigheid, als mens en als politicus, volledig kwijt zijn, te meer omdat zijn verhalen de bedoeling hebben allochtonen in de beklaagdenbank te brengen.


J.A.A. zuigt nog even door: journalisten moeten nu nagaan wat de feiten zijn, want dat is hun plicht. Kunnen ze een arts vinden die de verwondingen van Jami heeft behandeld?
Welnu, Jami is volgens een ‘goed ingevoerde bron’ ondergebracht in een zwaar beveiligd huis op een geheime locatie. Dat zal niet voor niks zijn. De terreurbestrijdingscoördinator wil het niet bevestigen, maar zegt wel tegen Elsevier dat Jami’s veiligheidssituatie ‘per dag’ wordt bekeken. Volgens Afshin Ellian heeft de politie verklaringen van Jami zelf, een vriendin en zes getuigen. ‘Hij liep schaafwonden en blauwe plekken op.’

Vrij Nederland heeft gedaan wat J.A.A. van Doorn wil en trekt de mishandeling in twijfel (ook De Groene Amsterdammer schijnt dat deze week te doen), zoals dit weekblad eerder, in oktober 2002, Ayaan Hirsi Ali portretteerde als leugenaarster, vlak nadat zij openbaar maakte dat ze met de dood was bedreigd.
Volgens de politie Haaglanden heeft Jami aangifte gedaan van mishandeling en telefonische doodsbedreigingen.

Het is niet voor het eerst dat meesterzuiger Van Doorn moslimgeweld goedpraat met als argument dat je de islam en de profeet Mohammed niet mag beledigen. Doe je dat wel, dan weet je dat er gevolgen zijn, voegt hij er elke keer nogal dubbelzinnig aan toe.

Direct na de moord op Theo van Gogh beweerde hij doodleuk: ‘Alsof woorden niet dodelijker kunnen zijn dan kogels’, waarmee hij niet de dader, maar het slachtoffer aanklaagde (Van Gogh beledigde immers moslims). Maar over de ‘dodelijke’ brief die Mohammed Bouyeri met een mes op het lichaam van het lijk spietste – daarin wordt Ayaan Hirsi Ali om religieuze redenen met de dood bedreigd – heeft hij zich niet uitgelaten.

Bien étonné de se trouver ensemble? Bouyeri beledigt in zijn brief het democratische Westen en beschouwt alle kritiek op de islam als doodzonde en dus reden voor het voltrekken van de doodstraf. Van Doorn noemt, heel selectief, het beledigen van moslims – zelfs een kritische discussie over de islam wordt door hem in navolging van vele belijdende gelovigen al zo opgevat – ‘onverstandig’ en ‘contraproductief’, want dat staat de integratie en het vreedzaam samenleven in de weg. Hij maant dus de inheemse inwoners van onze westerse samenleving tot inbinden en schuift eenzijdig op hen de verantwoordelijkheid voor de integratie, maar laat na moslimimmigranten op de gevolgen van hun keus voor het hier wonen te wijzen.

J.A.A. doet me denken aan de bestuurders op Sicilië die winkeliers en restauranthouders aanraadden het afpersingsgeld maar aan de maffia te betalen, want anders kon de politie niet instaan voor hun vrouw en kinderen.

Juridische jihad, ook in Nederland

Hoeveel moslims zitten er tussen de indieners van de 'tientallen aangiftes' tegen Wilders?

Kidsweek licht een tipje van de sluier op:

Advocaat Haroon Raza heeft inmiddels een uitgebreid dossier opgesteld, met daarin alle beledigende uitspraken die Wilders dit jaar heeft gedaan. 'We hebben de handschoen opgepakt. Ik ga nu namens zeker tientallen mensen aangifte doen, en misschien wel honderden', aldus de advocaat.

Moslims, I presume? Op radio 1 hoorde ik een jurist uitleggen dat Wilders de wet aan zijn kant heeft. In Nederland hebben we vrijheid van meningsuiting en Wilders mag zeggen dat hij de koran een fascistisch boek vindt.
Afshin Ellian in Kidsweek: 'Oproepen tot het verbieden van de Koran zijn niet strafbaar en aangifte doen tegen uitspraken van politici heeft ook weinig zin.'

Maar veel moslims willen dat niet begrijpen en hun linkse vrienden hebben historisch ook al weinig op met vrijheid.

Die Haroen nog wat stond op de kandidatenlijst van een partijtje (Duurzaam Nederland) dat geen zetel behaalde. En de eerste die aangifte deed, de advocate Els Lucas, had ook al politieke ambities. Ze stond op de PvdA-lijst. (Gemankeerde) politici die aangifte doen tegen een andere politicus, hoe bont kun je het maken in een democratie?

Hoe dan ook, de juridische jihad is hierbij officieel geopend.

Koranuitleg die alle illusies vernietigt, deel 2

The Incredible Qur’an, door Louis Palme

Moslims zeggen altijd dat wij onwetend zijn en niets begrijpen van hun prachtige koran. Maar wat staat er eigenlijk in het boek dat Wilders wil verbieden? Een serie.

Soera 2: De Koe

Voor mensen die de koran voor het eerst openslaan, lijkt het vreemd dat het eerste echte hoofdstuk van een heilig boek ‘De Koe’ heet. Maar we moeten wel bedenken dat dit eigenlijk het 93ste hoofdstuk was dat chronologisch gesproken ‘geopenbaard’ werd aan de profeet Mohammed. Dit hoofdstuk maakt het joodse offerritueel met dieren belachelijk tegen de achtergrond van een onopgeloste moord, zoals beschreven in Deuteronomium 21:1-9.

Toen Mozes tegen zijn volk zei: ‘God beveelt jullie een koe te offeren’, antwoordden zij: ‘Neemt u ons in het ootje?’
‘God verhoede dat ik zo dwaas zou zijn’, riposteerde deze.
‘Vraag uw Heer’, zeiden ze, ‘om ons te laten weten wat voor soort koe het zal zijn.’
Mozes antwoordde: ‘Uw Heer zegt: “Laat haar noch een oude koe zijn noch een jonge stier, maar ertussenin.” Handel dus zoals u is opgedragen.’
‘Vraag uw Heer’, zeiden ze, ‘om ons te laten weten welke kleur ze moet hebben.’
Mozes antwoordde: ‘Uw Heer zegt: “Laat de koe geel zijn, een rijke kleur geel die de kijker behaagt”.’
‘Vraag uw Heer’, zeiden ze, ‘om het exacte soort koe te laten weten die het moet zijn; voor ons lijken alle koeien op elkaar. Als God het wil, zal hij ons tot gerechte gids dienen.’
Mozes antwoordde: ‘Uw Heer zegt: “Laat het een gezonde koe zijn, niet uitgeput door het ploegen of irrigeren van de akker; een koe zonder smetten”.’
‘Nu hebt u ons alles verteld’, antwoordden zij. En ze slachtten een koe, nadat ze dat bijna hadden geweigerd.
(soera 2:67-72)

Het punt dat de koran hier probeert te maken, is dat de joden dingen altijd ingewikkeld maken door zoveel details te eisen dat ze voorbij gaan aan de kern van de heilige handeling. Ten overvloede: deze dialoog staat nergens in de bijbel. Wat de bijbel met nadruk zegt, is dat dit offer de misdaad zou oplossen en het naburige stadje vrij zou pleiten van schuld. Dus in plaats van de torah te ‘bevestigen’ (zie deel 1), drijft deze koranpassage in feite de spot met het joodse volk.

Het zorgwekkendste vers in ‘De Koe’ moet wel 2:106 zijn: ‘Als Wij een vers herroepen of bewerkstelligen dat het wordt vergeten, zullen Wij het vervangen door een beter of een een soortgelijk vers. Wist je dan niet dat God de macht heeft over alle dingen?’
De algemeen aanvaarde interpretatie van dit vers: aangezien er maar weinig van de koran werd opgeschreven toen Mohammed nog leefde en aangezien de meeste mensen de verzen uit het hoofd leerden, moesten er twee problemen worden opgelost.

1. Soms vergat Mohammed een vers dat anderen uit het hoofd hadden geleerd.
2. Soms was een vers in strijd met een eerder ‘neergedaald’ vers.

Om hier iets op te vinden, kwam Mohammed met het idee dat God een vers zou vervangen door een beter. Deze verklaring wordt bovendien ondersteund door een gezaghebbende hadith, opgetekend door Boechari:

Umar zei: ‘Onze beste koranreciteerder is Ubai en onze beste rechter is Ali en ondanks dat laten we sommige uitspraken van Ubai weg omdat Ubai zegt: “Ik laat niets weg dat ik van Allah’s apostel heb gehoord”, terwijl Allah zegt: “Wij herroepen om het even welk vers (Openbaringen) of zorgen dat het wordt vergeten, maar Wij brengen een beter vers of een dat vergelijkbaar is”.’ (Deel 6, No. 8)

Het herroepen van verzen komt ook elders in de koran terug:

Als Wij een vers vervangen door een ander (God weet het beste wat Hij openbaart), zeggen ze: ‘Jij [Mohammed] bent een bedrieger.’ Inderdaad hebben de meesten van hen geen kennis. (16:101)

Er bestaan enkele opmerkelijke voorbeelden van ingetrokken verzen. Over niet-moslims zegt de koran ergens: ‘Ik aanbid niet wat jullie aanbidden, noch aanbidden jullie wat ik aanbid. Jullie hebben je eigen godsdienst en ik heb de mijne.’ (109:1-2)
Dit is in tegenspraak met soera 29:46, dat tegen de Mensen van het Boek (de joden) zegt: ‘Wij geloven in dat wat ons is geopenbaard en wat aan jullie is geopenbaard. Onze God en jullie God is één.’

Soms volgen de tegenstrijdige verzen elkaar gewoon op. Soera 8 vers 65 zegt dat twintig standvastige mannen tweehonderd vijanden kunnen verslaan, maar het vers daarna zegt dat daar maar honderd voor nodig zijn. Dit werd door Ibn Ishaq, de biograaf van Mohammed, als volgt uitgelegd (het levensverhaal van de profeet heet de sira):

Abdullah vertelde me dat dit vers toen het neerdaalde een schok teweegbracht onder de moslims, die het zwaar opnamen dat twintig mannen het tegen tweehonderd man zouden moeten opnemen, en dat honderd mannen tegen duizend man moesten vechten. Dus God bracht hen verlichting, schrapte dit vers en bracht een ander dat zei: 'Nu heeft God jullie geholpen en Hij weet dat er zwakheid is onder jullie, dus als er honderd standvastigen zijn, zullen zij er tweehonderd overwinnen en als jullie met duizend zijn, zullen zij tweeduizend man overwinnen met Gods toestemming, want God is met de standvastigen.' (sira, pagina 326)

Dit is een belangrijke discussie, want het betreft het hart van de tweede en vierde waarheidsaanspraak van de koran. Als de koran een transcriptie is van een vooraf geschreven document en als het foutloos is, hoe kan dan het ene vers worden vervangen door het andere en hoe kunnen verzen elkaar tegenspreken?
Het moge duidelijk zijn dat dit een groot probleem is voor de verdedigers van de koran. Een van de krachtigste weerleggingen staat in een voetnoot bij de koranvertaling van Muhammad Asad:

Het woord ‘aya’ (boodschap) dat voorkomt in [vers 2:106] wordt ook gebruikt om een vers in de koran mee aan te duiden (omdat elk vers een boodschap bevat). Uitgaande van de beperkte betekenis van de term aya concluderen enkele geleerden uit bovenstaande passage dat bepaalde koranverzen zijn ‘herroepen’ op Gods bevel voordat de openbaring van de koran was voltooid. Nog los van de grilligheid van deze bewering – die doet denken aan het beeld van een auteur die bij nader inzien de drukproeven van zijn manuscript corrigeert en passages schrapt of vervangt door andere – bestaat er geen enkele Traditie die als gevolg heeft dat de Profeet ooit heeft verklaard dat een koranvers zou moeten worden ‘ingetrokken’. Aan de wortel van de zogenaamde ‘herroepingsdoctrine’ kan het onvermogen liggen van sommige vroege commentatoren om de ene koranpassage te verzoenen met de andere; een moeilijkheid die werd overwonnen door te verklaren dat een van beide verzen was ‘ingetrokken’.

Maar er zijn nog meer problemen met hoofdstuk 2 van de koran:

  • Omdat de joden de sabbat verbraken, veranderde God hen in verfoeide apen. (soera 2:65)

  • Volgens soera 2:127 bouwden Abraham en Ishmael de Kabbah in Mekka. Men vergelijke deze tekst met Genesis hoofdstuk 21: de Bijbel stelt dat Abraham Hagar en Ishmael wegstuurde en hij was nooit binnen een straal van 500 mijlen van Mekka.

  • Aan jullie is voorgeschreven te strijden, hoezeer het jullie ook tegenstaat. (soera 2:216)

  • Vrouwen zijn jullie akkers, ga, dan, in jullie velden wanneer je er maar zin in hebt. (soera 2:223)

  • Als een man van zijn vrouw scheidt, zal hij niet met haar hertrouwen tot ze met een andere man is gehuwd en door hem is verstoten. (soera 2:230)

  • Gideons beproeving van zijn soldaten door hen te vragen in de rivier te drinken (Rechteren, hoofdstuk 7) wordt in soera 2:249 toegeschreven aan Saul, die 170 jaar later leefde (Samuel I, hoofdstuk 10).

  • Er zal geen dwang zijn in de godsdienst. (soera 2:256)


Het eerste deel van deze serie staat hier.

woensdag 15 augustus 2007

Koranuitleg die alle illusies vernietigt, deel 1

The Incredible Qur’an, door Louis Palme

Moslims zeggen altijd dat wij onwetend zijn en niets begrijpen van hun prachtige koran. Maar wat staat er nu eigenlijk in dat boek dat Wilders wil verbieden? Een serie.

De koran is het heilige boek van de islam. Het bestaat uit 114 soera’s of hoofdstukken en 6236 aya’s of verzen. De koran is ongeveer even lang als het Nieuwe Testament. De hoofdstukken zijn min of meer op lengte gesorteerd en niet op chronologie, dus het eerste dat opvalt is dat de tekst midden in een gesprek begint, onder verwijzing naar ‘wij’ en ‘jij’ zonder nadere uitleg.

De koran baseert zijn belang op vier beweringen. (Hierna verwijst het eerste cijfer telkens naar het hoofdstuk, na de dubbele punt volgt het vers – nota bene kunnen sommige verwijzingen iets anders zijn dan in de Nederlandse of Engelse vertaling, maar het scheelt nooit meer dan een vers of wat.)

1. Het is het woord van God (zie soera 4:82, 4:166, 10:37, 20:1, 32:1, 39:1, 40:1, 45:1 en 46:1)
2. Het is een letterlijk uitgeschreven, eeuwig boek onder beheer van God (soera 43:2 en 85:22).
3. Het bevestigt de torah en de evangeliën (soera 2:89, 2:91, 5:48, 10:37 en 46:13).
4. Het is foutloos (soera 4:82, 39:27 en 41:42).

De beide eerstgenoemde beweringen kunnen niet worden bewezen of ontkracht, de laatste twee wel. Indien dat het geval is, zou dat de ook eerste beweringen in twijfel trekken.

Omdat de koran geen chronologische volgorde kent en veel vage toespelingen bevat naar gebeurtenissen die in de tekst niet worden toegelicht, is het boek zeer moeilijk leesbaar en valt het ook nauwelijks te analyseren. Zoals we zullen zien, wijkt de inhoud van elk hoofdstuk ver af van de gegeven titel. Hoofdstuktitels zijn vaak gebaseerd op een enkel woord of frase die voorkomt in de soera.
De Schotse schrijver Thomas Carlyle zei eens: De koran is het vervelendste boek dat ik ooit heb gelezen, een vermoeiende, warrige janboel, onrijp en rommelig. Slechts plichtsgevoel kan welke Europeaan dan ook erdoorheen slepen.

Soera’s 1, 6, 7 en 10 werden ‘geopenbaard’ in de tijd dat Mohammed zijn nieuwe religie predikte in Mekka. Ze zijn minder fanatiek en haatdragend dan de overige soera’s in dit overzicht, die in Medina werden ‘geopenbaard’, toen Mohammed de godsdienstig-politieke leider was.

Soera 1: De Opening of het Exordium
Dit korte hoofdstuk is de aanroeping tot de koran en het bestaat uit het gebed dat zeven keer herhaald wordt in de vijf dagelijkse gebeden. Het is niet verwonderlijk dat het werd vertolkt door imam Husham Husainy toen deze afgelopen winter voorging in de nationale commissie van de Amerikaanse Democratische partij, tot grote schrik van waarnemers:

God zij geprezen, Heer van het Universum, de Barmhartige, de Genadevolle, Heerser van de Dag des Oordeels! U alleen aanbidden wij en tot U alleen wenden wij ons voor hulp. Leid ons op de juiste weg, de weg van hen die u hebt begunstigd, niet van hen die Uw toorn over zich hebben afgeroepen [zoals de joden], noch hen die dwalen [zoals christenen].

Het is verbazingwekkend dat het moslims, die beweren dat de koran het letterlijke woord van God is, niet opvalt dat deze hele soera naar God verwijst als ‘U’, de tweede persoon. Zijn dit wel Gods woorden?

Tevens is de islamitische geloofsbelijdenis – ‘Niemand heeft het recht op aanbidding behalve Allah en Mohammed en Mohammed is Allah’s apostel' – in strijd met het gestelde in de koran, ‘U alleen aanbidden wij en tot U alleen wenden wij ons voor hulp.'

De vierkante haakjes hierboven heb ik toegevoegd na ampele overweging. Ze staan in de Engelse koranvertaling van Muhsin Khan. Ze worden bovendien ondersteund door bepaalde verzen in de koran – joden en christenen hebben Gods toorn over zich afgeroepen en zijn van het rechte pad afgedwaald in soera 3:69, 5:60, 5:77 en 5:80. Ten slotte verschaft Ibn Kathir op de islamitische website Tafsir meer bewijs uit de hadith (de uitspraken van de profeet Mohammed) waaruit blijkt dat dit wordt bedoeld in de eerste soera.

Woeste aanval op een miljoen Nederlanders

Aad van den Heuvel geeft de sluipsteen van katoen. De krant weigerde de 'Mein Kampf'-brief van Geert Wilders omdat de toonzetting 'onbehouwen' was en de onderbouwing 'gebrekkig', maar deze was 'natuurlijk wel nieuws'. En daarom schreef NRC Handelsblad een commentaar met kritiek op de 'lauwe reactie' van politici op Wilders' 'rechtstreekse aanval op de grondwettelijke vrijheid van godsdienst en drukpers' (sic).

Goed punt. Pot en ketel. Aan het eind zegt Van den Heuvel dat juist Wilders 'aandacht' moet krijgen in de pers, ook al is zijn bijdrage onbehouwen, provocerend en stompzinnig. Maar Van den Heuvel onderbouwt zelf zijn kritiek op Wilders niet. Wilders heeft 'een getourmenteerde geest' (een persoonlijke aanval, geen argument), hij uit 'verwarde kreten' over Nederabië als provincie van Eurabië (geen uitleg waarom verward) en zijn 'kreet' dat er geen gematigde islam zou bestaan, zou 'een gedegen repliek verdienen als het allemaal niet zo'n onzin was wat in zijn geest opborrelde.'

Waaruit bestaat dan die aandacht die de standpunten van Wilders volgens Van den Heuvel zouden moeten krijgen? Hij is het met de sluipsteen eens dat Wilders 'een woeste aanval' deed 'op de kern van een religie van een miljoen Nederlanders', maar waarom dat niet zou mogen, zegt hij er niet bij.

Ik vermoed dat Aad van den Heuvel zelf de ballen verstand heeft van de islam. Vandaar dat hij zelf ook niks onderbouwt en alleen maar scheldt voor het goede doel, het ontzien van de godsdienstvrijheid van moslims (die ze zelf niet erkennen). Trouwens, ik ben benieuwd hoeveel liberale moslims Van den Heuvel kan opnoemen. Kan iemand hem dat eens vragen?
Binnenkort komt het dossier Eurabia van Bat Ye'or in vertaling uit bij Meulenhoff. Lezen, Aad. En dan Wilders van repliek dienen.

'Belediging is geweld'

Geweld tegen homo's is een trend. Donderdag was een in elkaar geslagen homo op radio 1. Hij riep slachtoffers op om aangifte te doen tegen intimidatie, schelden en mishandeling. Bijna zonder uitzondering zijn het Marokkaanse jongens en mannen die dit doen.

'Belediging is ook geweld', sprak de geïnterviewde. Nou heb ik vroeger op straat geleerd dat schelden geen pijn doet. Al is dat niet waar, het is wel een goed uitgangspunt. Je moet nooit je belager het plezier gunnen dat-ie je echt klein krijgt.

Soms moet je vrezen dat je wensen uitkomen. Als belediging in het wetboek van strafrecht onder geweld zou komen te vallen, dan zijn de rapen gaar. Dat is het einde van de polemiek. Het is ook onzin. Heeft Gerrit Komrij ('onwelriekende gleuvenbrigade') ooit een feministe mishandeld? Heeft Gerard Reve ('het zieke aapje N.') Cees Nooteboom ooit iets aangedaan? Slaat Theodor Holman ('christenhonden') katholieken of gereformeerden? En belaagde Theo van Gogh ('geitenneukers') fundamentalistische moslims?
Integendeel. Van Gogh hielp Marokkaanse jongens aan een baantje bij de film.

Goed schelden is een kunst. Ik begrijp de homo's wel, ze hadden het net zo mooi voor elkaar - dankzij een grote meerderheid van aardige Nederlanders kunnen ze sinds de jaren '70 overal werken, behalve dan in Staphorst, hebben ze hun botenparade en hun leerbars zonder dat ze hoeven vrezen voor een politie-inval en wonen ze niet meer weggestopt achter de schuifdeuren van een dubbel bovenhuis op de Willemsparkweg, bij een hoogbejaarde vrijdenkster - en plotseling wordt de stad overspoeld door gefrustreerde mocro's die afgunstig zijn op hun vrolijkheid.
Nichten houden mocro's een spiegel voor: je kunt je als man door andere mannen laten berijden en toch veel aandacht krijgen en maatschappelijk succes. Dat is zuur voor jongetjes die aandacht tekort komen, nog niet eens hun vmbo kunnen afmaken en zich in het geniep laten berijden. Zo'n loser die zich niet normaal kan uiten, gaat dan trappen.

Beledigen is echt niet hetzelfde als geweld. Dat onderscheid tussen woorden en daden begrijpt deze homo niet. Wie het ook niet begrijpen, zijn J.A.A. van Doorn en Awraham Soetendorp.

De juridische jihad komt eraan

Door Phyllis Chesler

Wanneer wordt het Westen eens wakker? Ik heb het natuurlijk niet over gewone burgers of soldaten, maar over de Pratende Hoofden en andere babbelende poortwachters die het niet willen snappen.

De Cambridge University Press neemt niet alleen een boek terug dat gezaghebbend de Saoedische financiering van terrorisme documenteert, de uitgever wil het zelfs vernietigen. En alle Amerikaanse mainstream media hebben privé hun verontschuldigingen aangeboden aan de desbetreffende miljardair, Khalid Bin Mahfouz. Als enige heeft Rachel Ehrenfeld geweigerd ‘sorry’ te zeggen toen ze de waarheid opschreef; zij heeft een tegenproces tegen hem aangespannen bij een Amerikaanse rechtbank op basis van haar grondwettelijke recht op vrijheid van meningsuiting. (Aanvankelijk werd ze in Londen voor de rechter gesleept, waar ze bij verstek werd veroordeeld en verloor; ze kwam opzettelijk niet opdagen.)

Op een recentelijk gehouden congres in Los Angeles, gesponsord door de American Freedom Alliance, kondigde Daniel Pipes aan dat hij een procesfonds zal oprichten voor mensen die rechtszaken aan hun broek krijgen van islamisten en hun westerse verdedigers omdat ze de waarheid spreken. Hij komt geen moment te vroeg – ofschoon helaas voor Ehrenfeld te laat.
Nu is de Council on American-Islamic Relations (CAIR) ook al een proces begonnen tegen mijn gewaardeerde collega Robert Spencer. Ik raad iedereen aan net als ik een donatie te doen.

We zullen dat procesfonds hard nodig hebben tot deze oorlog voorbij is. Als we geluk hebben. Dissidenten in het islamitische Midden-Oosten hebben body guards nodig en een speciale vlucht op weg naar veiligheid in het Westen. Maar in het Westen is een tendens gaande die ten koste van onze veiligheid wordt ontkend.

Zo gelastte een grote Amerikaanse uitgever van juridische boeken en titels over terrorismebestrijding het boek van dr Nancy Kobrin over islamitisch zelfmoordterrorisme af. Ik schreef de inleiding en Kobrin en ik zochten de publiciteit. Ook een aantal andere geïnteresseerde uitgevers verdwenen schielijk uit zicht.

Ik probeer een uitgever te vinden voor een boek dat De islamisering van Amerika gaat heten. Drie keer raden: tot dusverre wil niemand het hebben. Ik sta klaar om het in eigen beheer uit te brengen.

Dit is een bijzonder soort goelag. Internet is een sophisticated en universeel platform voor dergelijke 21ste-eeuwse ‘samizdats’.

Tot op heden hebben wij Amerikaanse schrijvers mazzel. We worden alleen juridisch geïntimideerd. Op universiteiten wordt ons het zwijgen opgelegd door de aldaar heersende politiek-correcte ideologieën. Zeker, de Amerikaans-Joodse Commissie heeft onlangs een paginagrote advertentie in de New York Times betaald die werd ondertekend door universiteitsrectoren; ze zijn gekant tegen de eeuwigdurende Engelse boycot van Israëlische academici en zeggen dat die lui zelf maar moeten worden geboycot.

Allemaal goed en wel. Maar wie weigerden te tekenen? Harvard, Yale, Vassar, California State University in Berkeley, Los Angeles, UCLA, San Francisco State University en natuurlijk de standplaats van holocaustontkenner Norman Finkelstein, De Paul University in Chicago. (Misschien heb ik het mis en hebben ze wel getekend, met onzichtbare Harry Potter-inkt.)

Maar dit is nog niets vergeleken bij wat moslimse intellectuelen (en vrouwen en mensen) in de huidige islamitische wereld moeten doorstaan. Als het meevalt, leven ze in verbanning of in het verborgene en schrijven ze onder pseudoniem. Een handjevol schrijft openlijk en reist met bewaking.

Ik las net dat Taslima Nasrin wederom is aangevallen door honderd woedende moslimfanaten toen ze een persconferentie gaf in Hyderabad, India. Ze heeft een nieuw boek geschreven. Nasrin, arts en feministisch schrijfster, werd geboren in Bangladesh. Ze werd al eerder bijna gelyncht door een islamitische menigte. Ze vluchtte en woonde op een geheime plaats in Zweden. Nu ze weer terug is in India, werden zij en haar mede-forumleden fysiek aangevallen door enkele tientallen moslimbetogers, onder leiding van drie leden van de wetgevende macht. Ze eisten dat India haar zou uitzetten naar Bangladesh (ik vermoed voor dezelfde rechtspraak die parlementariër Chadbury onderging; hij werd gevangen gezet en gemarteld omdat hij Israël wilde bezoeken).

Nasrins boeken zijn in Bangladesh verboden. Ze wordt beschuldigd van een ‘anti-islamitische’ gezindheid.

Langzaam maar zeker komen islamisten in het Westen tegen ons in het geweer, ook via de juridische weg. In de alom geprezen ‘Derde Wereld’ roepen ze op tot geweld – wat ze zeggen ís geweld.

Ik hoop dat Taslima Nasrin veilig in India kan blijven. En ik hoop ook dat de slapende reus wakker wordt voordat ons allen via de rechter het zwijgen is opgelegd.

Phyllis Chesler is bekend om haar bestsellers Vrouwen en waanzin (1972) en The New Anti-Semitism (2003). Haar nieuwste boek, net verschenen, heet The Death of Feminism: What’s Next in the Struggle for Women’s Freedom (Palgrave MacMillan). Chesler is emeritus hoogleraar psychologie en vrouwenstudies en richtte mede de Association for Women in Psychology (1969) op en de National Women’s Health Network (1974). Op het ogenblik zit ze in de Board of Scholars for Peace in the Middle East. Ze woont in New York.

Nu ook islamitisch correcte voetbassins

Update 30 augustus: ook de universiteit van Michigan is van plan een islamitische wasruimte in te richten, op verzoek van de moslimstudentenvereniging (kosten: 25.000 dollar, net terwijl de collegegelden omhoog zijn gegaan wegens kostenstijgingen).
Het universiteitsbestuur zegt dat het zich 'sterk betrokken' voelt bij 'een pluralistische samenleving' waarin 'onze waarden van respect, tolerantie en veilige voorzieningen naar de behoeften van de studenten' worden weerspiegeld.

- - - - - - - - - - - - - - -

Geacht college van bestuur, wij zijn in de verkeerde religie geboren en dat is een vorm van invaliditeit, kunt u zorgen voor een apart washok?

Nóg dieper door de knieën voor de mohammedanen: een Engelse universiteit gaat voetbassins installeren voor moslimstudenten die zich op last van Allah moeten reinigen voor de gebeden.
Ja, want het is zo zielig dat ze hun voeten, handen, onderarmen en gezicht in de gewone wasbak moeten bevochtigen, ze kregen klachten dat ze er een waterballet van maakten. En dat is niet de bedoeling als we de boel bij elkaar willen houden. De moslimstudenten hadden al een gebedsruimte in het kader van de multikul en de diversiteit, maar nu nog die islamitisch correcte sanitaire voorziening erbij - voor vrouwen en mannen apart natuurlijk en op kosten van het algemeen.

Woordvoerster Janet Mee van de desbetreffende universiteit (UBC): 'Het upgraden van wasruimten voor moslims is niet anders dan het tegemoet komen aan transseksuele studenten of gehandicapten.'
Dat krijg je ervan als je meelift op het 'diversiteitsbeleid': 'Geacht college van bestuur, wij zijn in de verkeerde religie geboren en dat is een vorm van invaliditeit, kunt u zorgen voor een apart washok?'

Het upgradingsplan is het resultaat van een enquête over toegankelijk en 'vrouw- en gezinsvriendelijk' sanitair. Ook was er overleg met de islamitische studentenvereniging. Dankzij de goede relaties van deze vereniging met het universiteitsbestuur kwam er ook een slot op de gebedsruimte, nadat er een 'donkerbruine vlek' (?) was ontdekt op de vloer.

'Ach, het is niet zo'n punt', zegt een vertegenwoordiger van de islamitische studentenvereniging, 'maar voor ons is het belangrijk. Nu voelen we ons meer welkom.'

Misschien is het een idee dat de Anglicaanse kerk het voorstel van bisschop Muskens overneemt om God voortaan Allah te noemen in de christelijke gebeden?

dinsdag 14 augustus 2007

Ramadan: verboden te eten voor iedereen

O, de Ramadan komt er weer aan? Niemand mag meer eten omdat de moslims dat niet doen. Net als je denkt, het moet niet veel gekker worden, blijkt dat de ruggegraat van westerlingen nog veel zwakker is dan je al wist.

Dokters en verpleegkundigen in Schotland mogen van de managers hun lunch niet meer op de werkplek verorberen omdat 'het zien van eten' hun ramadanvierende moslimse collega's zou kunnen ontrieven.
De managers van de NHS eisen dat de lunchpakketten buiten het gezicht worden genuttigd.

De zorgstaf noemt de oekaze 'dolgedraaide politieke correctheid'. In een poging de boel bij elkaar te houden, sprak de conservatieve politicus Bill Aitken van 'een goedbedoeld advies', maar hij vreest dat het 'wrok' zal oproepen in plaats van 'goede relaties'.

De nieuwe richtlijn volgde op de mislukte terreuraanslagen op Glasgow, waarbij een van de verdachten, de 27-jarige Kafeed Ahmed, om het leven kwam. In Glasgow en Lothian hebben 'alle werknemers' recht op bidpauzes en het vieren van het Eidfeest, bij het einde van de ramadan.

Dezelfde NHS-bazen verordonneerden ook dat frisdrank- en snoepautomaten in ziekenhuizen waar moslims werken worden verwijderd. De richtlijn is bedacht door het Schotse islamitische adviesbureau Meem. Dit bureau geeft trainingen over 'diversiteit', ten behoeve van 'een beter begrip voor de grootste religieuze en etnisch meest diverse gemeenschap'. Het Schotse parlement is een van zijn grote klanten.

Meem verzon ook de jaarlijkse Schotse Moslimprijs, 'om het zelfvertrouwen in de gemeenschap te helpen opbouwen en de successen en bijdragen van moslims aan de ontwikkeling van Schotland erkenning te geven.'

Absurd dat de staatsgezondheidszorg een ongezonde gewoonte als ramadan promoot. Tijdens de ramadan mogen moslims niet eten, drinken, roken of parfums inademen tussen zonsopgang en zonsondergang. (De volgende stap zal wel zijn dat Schotse dokters en verpleegsters overdag geen water meer mogen drinken en geen parfum mogen opdoen.)
Met vasten heeft ramadan weinig te maken: des avonds vreet men zich vol en daarbij zijn vooral zoetigheden in trek. Ramadan kan suikerziektepatiënten nog zieker maken.

Uit een onderzoek naar de hersenactiviteit bij een aantal moslims bleek dat de inslaaptijd toeneemt tijdens de 'vastenperiode'; ook neemt de slaapduur (de onmisbare REM-slaap) af. Het dag- en nachtritme verandert eveneens: de lichaamstemperatuur steeg 's nachts dankzij de avondlijke schranspartijen en de cyclische temperatuurschommelingen verschoven en werden korter.

Staatsgezondheidzorg op de bres voor ongezondheid: nog even en leraren gaan het begrijpend lezen vervangen door uit het hoofd leren. We zijn al aardig op weg naar de nieuwe Middeleeuwen.

zondag 12 augustus 2007

Berbers prinsje haalt bakzeil

Als moslims nou maar minder aan hun geloof deden of er desgewenst van af durfden te vallen, dan kwam het wel goed met de integratie, denken veel mensen hoopvol. Ik vraag het me soms af. Zelfs een openlijk atheïstische schrijver als Hassan Bahara of een hippe mocrochick als Raja Felgata blijkt bij het minste of geringste terug te vallen in stereotyp, hyperemotioneel moslimgedrag waarmee je niet heel ver komt in onze cultuur.

Nu weer rond de nieuwe columnist die (Allah is groot!) de muffe Dirk Jan van Baar mag opvolgen in HP/De Tijd, Fleur Jurgens van Het Marokkanendrama. Ze heeft de mocro's in Schotelcity 020 afgrondelijk gekrenkt door alleen met professionals te praten die in hun werk te maken hebben met dit drama. Ook al legt ze duidelijk uit waarom er geen echte mensen in voorkomen, het zit de naffers niet lekker dat ze niet mochten meedoen.

En dan wordt een Berbers driftkikkertje als Hassan Bahara, die door toedoen van Geert Wilders toch al bijna stikte van de adrenaline- en cortisolafgifte, nog bozer dan-ie al was. In Propria Cures van 16 juli ging hij tekeer tegen de 'burgertrut' van het 'vunzig anti-islamblaadje', ofwel 'rioolblad'. Bahara vuurt een van Najib Amhali geleende vraag ('Bent u wel eens in uw reet geneukt door een Marokkaan?') af op de journaliste. Want dit is 'vaak de enige relevante vraag die je kunt stellen aan iemand die een buitenproportionele belangstelling vertoont voor de Marokkaan'.
Touché. Literair begaafde atheïst of niet, hier spreekt een minderhedenprinsje dat de cameraman van het nieuws ruw wegduwt omdat hij niet verdraagt dat zijn omgeving pijnlijk wordt ontbloot.

Bahara tegen Jurgens: 'Je kunt onderzoeken en interviewen wat je wilt en jongerenwerkers spreken totdat je blaren op je tong krijgt, maar zolang je nog niet op de knieën hebt moeten gaan en niet de pijn van een anale penetratie hebt moeten verbijten, zul je er nooit achter komen wat nou precies 'de essentie' van de Marokkaan is.

Toe maar. De essentie van de Marokkaan als natuurlijke soort? Daar was Jurgens helemaal niet naar op zoek, wat de hele uitweiding van Bahara over de Marokkaanse kontneukliefhebberij, en dat niemand ooit toegeeft de ontvangende partij te zijn enzovoorts, volstrekt overbodig maakt, om nog maar te zwijgen over de irrelevantie voor Marokkaanse vrouwen. (Bahara heeft geloof ik een beetje moeite met vrouwen; op zijn weblog schrijft hij in reactie op Jurgens dat hij direct na zijn interview met NRC Handelsblad over zijn boek Een verhaal uit de stad Damsko op het vliegtuig naar Marokko stapte, 'op weg naar een andere kakelende kip zonder kop.')

Maar goed. Bahara werpt Jurgens voor de voeten dat ze 'een schimmige wetenschapper' aan het woord laat die de 'enge suggestie' doet dat Marokkanen 'wel eens genetisch gedisponeerd zouden kunnen zijn om tasjes te roven en poten te rammen'. Foei. Weet deze wetenschapper dan niet dat Marokkanen erfelijk belast zijn met een anale fixatie? Hij raadplege de citatie-index voor de gedegen studies van prof. Bahara.

Bahara is het met Jurgens eens dat de misdragingen van mocro's nauw samenhangen met de cultuur waarin ze zijn opgegroeid (al was dat inderdaad al eerder opgemerkt), maar zijn bezwaar is dat Jurgens daar 'hysterisch' over doet en bovendien is ze geen wetenschapper. 'Wat u doet is hetzelfde als wat mijn neefje doet die zichzelf als de grootste schildpaddenexpert beschouwt omdat hij geen aflevering van de Teenage Mutant Ninja Turtles heeft gemist.'

Tja. Hier praat Bahara de mocro's na op hun discussieforums. Is er iets tegen dat journalisten boeken schrijven? Trouwens, Jurgens deed dat niet louter na het zien van alle afleveringen van Shouf Shouf.

Jurgens' eerste column in HP/De Tijd van week 32 is een reactie op het PC-stuk van Bahara. Ze stelt dat Bahara nu pas met kritiek komt en niet in genoemd interview met NRC Handelsblad. Bahara op zijn weblog: 'Als u niet met uw kop in de reet van uw hoofdredacteur Henk Steenhuis zat en het interview goed had gelezen, had u kunnen lezen dat ik wel degelijk kritiek heb op uw boek.'
Gaat het weer een beetje, Hassan?

Bahara noemde toen in de krant als voorbeeld een extreem probleemgezin met onhandelbaar zoontje, nog geen twaalf jaar en nu al verschillende keren opgepakt. 'Hoe kun je het tegen zo iemand hebben over 'vrije keuze' [Jurgens ontkracht in haar boek een bekende mythe over Marokkanen en noemt de gedachte dat imand crimineel wordt 'omdat' hij slachtoffer is van een oneerlijke maatschappij, zijn culturele afkomst of een slechte jeugd 'achterhaald determinisme'] als hij niets dan ellende thuis heeft gekend, als hij in zijn boosheid en frustratie wordt gevoed door jongens die er net zo aan toe zijn als hij? Zeggen dat er zoiets als vrije keuze bestaat voor dit soort jongens is een excuus om je niet te verdiepen in hun problematiek.'

Wel Bahara, ik vind je meisje-met-de-zwavelstokjes-argument erg roerend, en je kunt Fleur Jurgens dan van alles verwijten, maar zij is wel op de hoogte van de kinderpsychologie. Bij iemand van 12 die de puberteit nog moet doormaken, met alle hormonale stormen en tijdelijke cognitieve gekte van dien, spreek je nog niet van volledig vrije keus. Toch moeten opvoeders en leraren doen alsof die vrije keus er is, en wel in het kader van de gewetensvorming. Als je je alleen maar druipend van begrip verdiept in de problematique van zo'n bloedlijertje, dan weet je zeker dat hij op z'n 16de een jeugdbende zal leiden die ook jouw bejaarde buurvrouw komt overvallen. En dat wil je niet.

Over Jurgens' voorstel om ouders van randgroepjongeren financieel aan te pakken (kinderbijslag intrekken), zei Bahara in dat interview dat het 'contraproductief' is. 'Daarmee creëer je geen liefde voor de Nederlandse samenleving.'
Dit verbaast mij. Nergens in haar boek meldt Jurgens dat haar doel is om Marokkanen liefde voor onze samenleving bij te brengen.
En dan nog. Is er alleen liefde voor de hoerzzoebsidie en de kienderbaisjlag?

Maar dankzij zijn weblog weten we nu dat Bahara's belangrijkste kritiek op Jurgens is gesneuveld omdat de NRC-redactie die heeft geschrapt, ook tot verdriet van de journalist trouwens. En wat was die kritiek? Nou, Jurgens is 'een hysterische, onwetenschappelijke en vooringenomen burgertrut die enge pseudo-wetenschappers aan het woord laat om de genetische inferioriteit van Marokkanen aan te tonen.' (Wederom gevolgd door: 'En wat doen wij met deze mensen? Juist, die neuken wij in de reet.')

Maar Hassankindje, je zult toch moeten aantonen waar dat uit blijkt, dat Jurgens hysterisch is. En waarom een burgertrut per se vooringenomen is. Alleen maar iets roepen, daar kom je in Schotelcity 020 misschien mee weg, maar niet in de sluipsteen. Maar tot op heden heb je je niet gewaagd aan een gedegen bespreking van haar boek, met een weerlegging van alle feitelijke fouten, indien aanwezig.

Toch wil ik het ook voor je opnemen. Jurgens neemt in haar stukje aan dat je bang bent om als bounty geboekstaafd te worden. Dat is niet waar, je roert je hevig en laat je niet weerhouden door lieden uit je 'gemeenschap'.

Althans, niet direct. In werkelijkheid zit je tot over je oren gevangen in de frustraties van diezelfde gemeenschap. Neem je actie tegen Wilders op je weblog. Je wilt bij wijze van satirisch experiment de moslims beledigen en alle clichés uitbuiten omdat je niet snapt waarom de baardapen jou als atheïst nog niet in elkaar hebben geslagen.

Maar je bederft het effect doordat je je indekt, je verraadt vooraf je bedoelingen - en dan werkt het niet, Hassan. Ik ben er langzamerhand niet meer zeker van of je het onderscheid weet tussen satire en defensief vasthouden aan wat er bij jou is ingeramd aan islamitische dinges.
Dit bijvoorbeeld: 'Of de moslim nou de hele Koran en alle hadiths erbij verscheurt, zijn haar blondeert en blauwe contactlenzen neemt en met de hand op de Bijbel en de Torah zal zweren dat hij nooit meer een Döner zal vreten, voor de Wilderianen zal dat absoluut geen reden zijn om niet iedereen met een islamitische achtergrond op transport te zetten zodra ze de macht zouden hebben.'

Dat is geen satire, het is een wanhopige klacht van iemand met een slachtofferidentiteit. Zo praten heel veel mocro's die niet boven de materie kunnen staan. Meteen daarna bezondig je je andermaal aan een jij-bak, net als moslims op de kijkbuis: 'De Wilderiaanse zwijnen [zijn] door genetische deformatie bestemd om alles te haten en te minachten wat niet blond is en niet ruikt naar varkens en biggen.'
Even verderop noem je de aanhangers van Wilders 'zwijnen en apen'. Ik moet zeggen, voor een atheïst ben je wel koranvast. Zoals jij Wilders haat, haat Allah de joden. In soera 5:60 worden die 'apen en varkens' genoemd.

Kortom, ik lees in je satirisch experiment weinig clichés over moslims en vooral veel clichés over de overige Nederlanders ('Zeker de helft van de Nederlandse bevolking [wil] niets liever dan een herhaling van de Endlösung'). Daar doe je de hakbars vast een groot plezier mee.

Soms vraag ik me af of Hafid Bouazza nou echt de enige normale Marokkaan is die wij kennen.